Tímarit lögfræðinga


Tímarit lögfræðinga - 01.11.1996, Page 69

Tímarit lögfræðinga - 01.11.1996, Page 69
umsögn stjómar Lögmannafélags íslands, þar sem fram kom, að ekki væri kunnugt um, að lögmenn hafi verið krafðir um skriflegt umboð við uppgjör tjónsbóta hjá tryggingarfélögum, og að óæskilegt væri að áliti stjórnarinnar, að litið yrði svo á, að ekki væri hægt að gera kröfur upp við lögmenn, án þess að framvísað væri skriflegu umboði, enda taldi stjómin og, að lögmaður hefði stöðuumboð til slíks uppgjörs utan réttar, sbr. 4. gr. MFL. Héraðsdómari vísaði í niðurstöðu sinni til þess, að samkvæmt síðastnefndu ákvæði hafi lögmaður stöðuumboð til aðgerða í þágu umbjóðanda síns fyrir rétti, en umboðið sé takmarkað við þann vettvang. Var ekki fallist á, að stöðuumboð samkvæmt þessu ákvæði næði til utanréttaraðgerða. Vegna þess, og þar sem ekki var talið að 2. mgr. 10. gr. SML tæki til þessa tilviks, var R talinn óbundinn af aðgerðum J. Var S dæmdur til greiðslu bóta, að teknu tilliti til eigin sakar R á tjóninu, og staðfesti Hæstiréttur þessa niðurstöðu í dómi sínum. Með sama hætti er við það miðað, að málflutningumboð taki ekki til þess að krefjast greiðslu á dæmdri fjárhæð, og ekki til þess að krefjast aðfarar til að fullnægja skyldu samkvæmt dóminum.70 Slíkt umboð verður umbjóðandi að veita sérstaklega, en eftir atvikum fer til hvaða aðgerða það nær. Sama virðist einnig gilda í dönskum rétti, en í því efni er höfð hliðsjón af KU 1877, þar sem tillaga um slíka reglu var gerð.71 UfR. 1913 271 Forsaga málsins var sú, að B höfðaði mál á hendur C til greiðslu skuldar. B hafði falið lögmanninum A að koma fram fyrir sína hönd, en lögmaðurinn fól hins vegar lögmanninum G að mæta fyrir dómi af sinni hálfu. G sótti því þing fyrir hönd B og var C dæmd til greiðslu umkrafinnar skuldar. C greiddi hina dæmdu fjáræð til G, sem kvittaði fyrir móttöku greiðslunnar. G skilaði síðar greiðslunni til A að frádreginni þóknun sinni. Lögmaðurinn A stóð hins vegar ekki skil á greiðslunni til umbjóðanda síns. B höfðaði þá aftur mál á hendur C og var hún enn dæmd til greiðslu skuldarinnar. Því næst krafðist B fjárnáms til fullnustu dóminum, en C mótmælti því að fjámámið færi fram, þar sem hún hefði þegar greitt skuldina. Dæmt var að C hefði ekki mátt líta svo á, að í málflutningsumboði G hafi falist heimild til að veita greiðslu samkvæmt dóminum viðtöku og var því talið að mótmæli C stæðu því ekki í vegi, að fjárnámið færi fram. Því má bæta við, að með dómi í UfR. 1916 3 var G gert að greiða C skaðabætur vegna þess tjóns sem hún hafði orðið fyrir við að hafa þurft að tvígreiða kröfu B. í norskum og sænskum réttarfarslögum er hins vegar tiltekið sérstaklega, að það falli innan almenns málflutningsumboðs að krefjast fullnustu samkvæmt 70 Einar Amórsson og Theodór B. Líndal: Réttarfar I. hefti, bls. 111 og Þór Vilhjálmsson: Réttarfar II., bls. 45. 71 Til dæmis Munch-Pedersen: Den danske Retspleje II., bls. 69 og Hurwitz: Tvistemál, bls. 106. 219

x

Tímarit lögfræðinga

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit lögfræðinga
https://timarit.is/publication/586

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.