Tímarit lögfræðinga - 01.09.2000, Blaðsíða 31

sams konar aðstæður. Taldi nefndin. með tilliti til notkunar hússins og starfsemi
félagsins, að ekki hefði orðið nein sú breyting við eigendaskipti að íbúðarhúsinu sem
leitt gæti til þess að eignin teldst fymanleg í skilningi 32. greinar tskl. Rekstrar-
útgjöld vegna hússins væru því ekki frádráttarbær hjá félaginu, sbr. ennfremur 1.
málsl. a-liðar 11. gr. reglugerðar nr. 483/1994 um frádrátt frá tekjum af atvinnurekstri
eða sjálfstæðri starfsemi. Nefndin tók undir það með skattstjóra að „grunnregla" 1.
mgr. 58. gr. ætti hér við og staðfesti úrskurð hans.
Ef 1. mgr. 58. gr. væri beitt beint um það tilvik sem úrskurðurinn fjallar um
væri röksemdafærslan eftirfarandi: Vegna hagsmunatengsla framkvæmda-
stjórans og hlutafélagsins fær hann ókeypis íbúðarafnot frá félaginu. Þetta er
ekki í samræmi við það sem almennt tíðkast; almennt myndi ótengdur fram-
kvæmdastjóri greiða markaðsleigu fyrir afnotin, félagið hefur vegna þessara
skilmála orðið af tekjum og ber því að hækka tekjur félagsins í samræmi við
það. Verðmætin sem fólust í markaðsleigunni runnu ekki til félagsins vegna
hagsmunatengds launakjarasamnings framkvæmdastjórans. Það er varla hægt
að finna skýrara dæmi um að 1. mgr. 58. greinar eigi við. Þama bar skattstjóra
að sýna fram á að hagsmunatengsl væru fyrir hendi og að ráðningarkjör væru í
ósamræmi við það sem almennt tíðkaðist. Að því fullnægðu hefði mátt hækka
tekjur félagsins í samræmi við armslengdarreglu 1. mgr. 58. greinar. I stað
þessa fer yfirskattanefnd þá leið að draga í efa heimild félagsins til frádráttar
rekstrarútgjalda vegna íbúðarhússins og vísa til „grunnreglu" 1. mgr. 58. gr.
tskl. Síðastnefnd tilvitnun helgast væntanlega af málamynda- eða skattasnið-
göngusjónarmiðum, sbr. umfjöllun hér að framan. Almenn regla um rekstrar-
útgjöld, sbr. 31. gr. tskl., veitir heimild til frádráttar hvers konar útgjalda til öfl-
unar tekna. Laun til framkvæmdastjóra hljóta að falla þar undir. Fái fram-
kvæmdastjóri laun í formi ókeypis hlunninda má draga kostnaðinn við þau
hlunnindi frá hjá félaginu að því tilskildu að framkvæmdastjórinn telji sér þau
til tekna í samræmi við skattalög, sbr. nánar 2. málsgr. 1. tl. 1. mgr. 31. gr. tskl.,
sbr. ennfremur 3. og 5. mgr. 3. gr. rg. nr. 483/1994 um frádrátt frá tekjum af
atvinnurekstri eða sjálfstæðri starfsemi. Þessi frádráttur getur þó sætt takmörk-
unum skv. 52. gr. tskl. sem fjallar um það hvað ekki telst til rekstrarkostnaðar.
Þar er einmitt að finna takmörkun vegna reksturs fólksbifreiða sem látnar eru
framkvæmdastjórum í té. í greininni er enga sambærilega takmörkun að finna
varðandi ókeypis húsnæðishlunnindi. Frádrætti vegna húsnæðishlunninda sem
gerð er grein fyrir á launamiða verður því ekki hafnað ef launþegi telur þau til
tekna í samræmi við lögbundið skattmat.
6. OECD LEIÐBEININGAR UM MILLIVERÐLAGNINGU FYRIR
FJÖLÞJÓÐAFYRIRTÆKI OG SKATTYFIRVÖLD
6.1 Inngangur
Eins og áður er lýst kemur það fram í athugasemdum með 9. gr. samnings-
fyrirmyndar OECD að leiðbeiningar OECD um milliverðlagningu hafi að
99