Tímarit lögfræðinga - 01.09.2000, Blaðsíða 44

efnum. Hollensk skattyfirvöld hafa, þrátt fyrir skort á formlegum reglurn í
skattalögum, beint athygli sinni að milliverðlagningu þegar þau taka fyrirtæki
til skoðunar. Aukinn áhuga yfirvalda í þeim efnum má e.t.v. rekja til þess að
fjármálaráðherra Hollands hefur nýlega sett á fót samræmingarhóp um milli-
verðlagningu. Hollensk skattyfirvöld fylgja OECD leiðbeiningunum.
Varðandi áþreifanlegar vörur reyna yfirvöld yfirleitt að beita sambærileika-
aðferðinni. Ef slíkt er ekki unnt munu þau að öðru jöfnu beita einhverri annarri
millifærsluaðferð; annað hvort aðferð kostnaðarálagningar eða endursölu.
Hollensk skattyfirvöld raða aðferðunum ekki í forgangsröð og almennt séð taka
hvorki skattyfirvöld né skattgreiðendur eina þessara aðferða fram yfir aðra.
Hagnaðaraðferðir eru ekki notaðar nema allt um þrjóti.
Varðandi þjónustu innan samstæðu gildir það almennt að milliverðið er
samþykkt ef þörf er talin fyrir þá þjónustu sem veitt er og að hún verði mót-
takanda hennar að gagni. Upplýsingar af þessu tagi skulu studdar nákvæmum
sundurliðunum á þeirri þjónustu sem veitt er. I Hollandi er hægt að fá staðlað,
bindandi álit varðandi millisamstæðuþjónustu.
Það eru engar sérstakar skattareglur varðandi millifærslu óáþreifanlegra
eigna eða mat þeirra eða þóknanir vegna þeirra. Almennt má segja að
skattyfirvöld muni fylgja hollenskunr reikningshaldsreglum. Þar sem engin
fyrirmæli liggja fyrir í regluformi samþykkja skattyfirvöld í framkvæmd ýmsar
reglur um mat óáþreifanlegra eigna og millifærslu þeirra.
í Hollandi eru heldur ekki til neinar reglur í framkvæmd um kostnaðarskipt-
ingu. Af þeim sökum munu leiðbeiningar OECD frá 1997 verða ákvarðandi um
skattframkvæmd. Kostnaðarskipting er í framkvæmd notuð til að skipta rann-
sóknar- og þróunarkostnaði og sameiginlegum þjónustukostnaði. I síðamefnda
tilvikinu kemur sú spuming til álita hvort sameiginlegri þjónustumiðstöð sé
heimilt að bæta álagningu við hinn sameiginlega kostnað eða ekki.
Hollensk skattalög hafa ekki að geyma neinar sérstakar reglur um gögn til
staðfestingar milliverðlagningu. Þegar um skattendurskoðun er að ræða má þó
gera ráð fyrir því að hollensk skattyfirvöld fari fram á slík gögn frá skatt-
greiðanda. Sönnunarbyrði fyrir því að ekki hafi verið gætt armslengdarreglna
hvílir á skattyfirvöldum. Til þess að staðreyna slíkt geta skattyfirvöld krafist
gagna af skattgreiðanda og getur þá sönnunarbyrðin flust yfir á hann. Niður-
staða endurskoðunar fer oft eftir samkonrulagi aðila urn hvaða forsendur eru
lagðar til grundvallar.
7.6 Belgía
Enda þótt belgísk lög hafi ekki að geyma neinar sérstakar reglur varðandi
milliverðlagningu, þar sem armslengdarreglur eru skilgreindar eða aðferðir til
þess að beita slíkum reglum, eru í belgískum skattalögum að finna ýmis ákvæði
sem geta hindrað flutning hagnaðar til erlendrar lögsögu. Þar má fyrst nefna
ákvæði sem vísa til óeðlilegs eða ívilnandi hagræðis (abnormal or benevolent
advantage) og ákvæði sem fjalla m.a. um ósanngjarnan viðskiptakostnað.
112