Tímarit lögfræðinga - 01.09.2000, Blaðsíða 47

7.8 Frakkland
Franskar reglur um milliverðlagningu byggja á armslengdarviðmiðun milli
tengdra aðila. Samkvæmt 57. grein franskra skattalaga geta skattyfivöld endur-
ákvarðað skattskyldan hagnað fransks skattgreiðanda, sem ræður yfir eða er
undir sömu yfirráðum og erlent fyrirtæki, þegar hagnaði hefur með óbeinum
hætti verið komið til þess síðastnefnda. Þegar ekki er sambærileg gögn að fá
geta skattyfirvöld ákveðið skattgrunninn með samanburði á hagnaði sambæri-
legra, ótengdra fyrirtækja.
Við beitingu 57. greinar bera skattyfirvöld sönnunarbyrðina fyrir tvennu:
Þau verða að sanna yfirráð eða tengsl hins erlenda aðila sem geta verið af efna-
hagslegum eða lagalegum toga. Um getur verið að ræða bein yfirráð yfir hlutafé eða
atkvæðisrétti fransks lögaðila sem til skoðunar er. Einnig getur verið um að ræða
undirgefni vegna óbeinna yfirráða, t.d. gegnum sameiginlega yfirstjóm. Efnahagsleg
yfirráð gætu komið til vegna viðskiptalegs sambands milli tveggja eða fleiri
fyrirtækja. Þegar aðili erlendu tengslanna er heimilisfastur í skattaparadís (e. tax
haven) þarf ekki að sanna yfirráðin;
Þau verða að sanna að viðskiptin sem til skoðunar eru hafi ekki farið fram í samræmi
við armslengdarsjónarmið.
Frakkar hlýða OECD leiðbeiningunum. Franskir skattgreiðendur eru þó
óbundnir af því hvaða aðferðum þeir beita, svo lengi sem þeir geta sýnt fram á
sönnun þess að farið hafi verið að armslengdarreglu. Þessar reglur verða þó að
vera leyfðar samkvæmt leiðbeiningum OECD.
OECD reglumar um þjónustu innan samstæðu eru að fullu viðurkenndar. í
Frakklandi eru sérstakar reglur um höfuðstöðvar fyrirtækja, þar sem hægt er að
sækja um fyrirfram álit. þar sem í framkvæmd er samþykkt 8-12% álagning á
kostnað.
Frönsk skattyfirvöld samþykkja almennt ekki þóknanir sem fram eru settar
sem hlutfall af veltu. I frönskum skattalögum eru engar sérstakar reglur um
kostnaðarskiptingu og vísast því til OECD leiðbeininganna.
Frönsk skattyfirvöld gáfu út fyrstu reglugerð sína varðandi fyrirframsam-
komulag um verðlagningu 7. september 1999.
8. MÖGUR EIGINFJÁRMÖGNUN
8.1 Skilgreining
Hugtakið „mögur eiginfjármögnun“ (thin capitalization) er í skattarétti notuð
um það fyrirbrigði þegar fjármagnsþörf félags er fullnægt að hlutfallslega háum
hluta með lánum frá móðurfélaginu eða öðru félagi innan samstæðu eða öðrum
tengdum aðila. Mögur eiginfjármögnun með hlutfallslega háum lánum og lágu
eigin fé í hlutfalli við brúttóhagnað félags leiðir til lágs nettóhagnaðar. Mögur
115