Tímarit lögfræðinga - 01.09.2000, Blaðsíða 37

fastsetja nettóhagnaðinn með samanburði við þann nettóhagnað sem fyrirtækið
nær við tilsvarandi viðskipti við óháð fyrirtæki. Þessi nettóhagnaður er síðan
notaður við fram- eða bakreikning samkvæmt kostnaðarálags- eða endursölu-
aðferðinni. Þar sem þetta er ekki mögulegt má nota nettóhagnað óháðs fyrir-
tækis til leiðbeiningar. Því er haldið fram að örðugt geti oft verið að gera
áreiðanlegar samanburðarsundurgreiningar í sambandi við þessa aðferð.
Samanburðarleikaprófið fer í meginatriðum fram á sama hátt og í sambandi
við CPM - aðferðina í Bandaríkjunum. Þetta þýðir að vissar sérstakar lykiltölur
fá sérstaka þýðingu.
í leiðbeiningum OECD eru ekki tæmandi taldar þær aðferðir sem nota má í
milliverðsviðskiptum. Aðrar aðferðir kunna einnig að vera nothæfar en þó því
aðeins að þær séu í samræmi við armslengdarregluna.
Leiðbeiningarnar hafna, eins og áður segir, þeim aðferðum þar sem ekki er
stuðst við armslengdarregluna. Meðal þeirra aðferða sem þannig er hafnað er
hin svokallaða „Global Formulary Apportionment“. Samkvæmt þessari aðferð
er hagnaði fjölþjóðlegrar samstæðu skipt á milli einstakra félaga í samstæðunni
samkvæmt fyrirfram ákveðinni, fastri formúlu. Aðferðin minnir á regluna í 2.
mgr. 3. tl. 71. gr. tskl. um ákvörðun tekjuskattsstofns erlendra vátrygginga-
félaga. Slíkri aðferð er gert ráð fyrir í 4. tl. 7. gr. samningsfyrirmyndar OECD
sem er að finna í öllum tvísköttunarsamningum sem ísland hefur gert.
6.7 Kafli IV. Um stjórnsýslulegar aðferðir til þess að koma í veg fyrir og
leysa ágreiningsmál um milliverðlagningu
Kaflinn fjallar um ýmis stjómsýsluleg úrræði sem beita má til þess að draga
úr milliverðsdeilum og hjálpa við lausn slíkra deilna þegar þær koma upp milli
skattgreiðenda og skattyfirvalda. Einnig er þar bent á leiðir fyrir bær stjómvöld
í hinum ólíku ríkjum til þess að leysa úr ágreiningi sín á milli. Þar koma við
sögu m.a. 2. mgr. 9. gr. og 25. gr. samningsfyrirmyndar OECD.
6.8 Kafli V. Skjalfesting
I kaflanum segir m.a. orðrétt:
Þessi kafli hefur að geyma almennar leiðbeiningar til handa skattyfirvöldum tii
hliðsjónar við samningu reglna og verklagsreglna um þau gögn og upplýsingar sem
nauðsynlegt telst að afla frá skattgreiðendum. Þetta veitir skattgreiðendum enn
fremur leiðbeiningu um það hvaða skjalfestingu þarf að hafa fyrir hendi til þess að
sýna að tengd viðskipti þeirra séu í samræmi við armslengdarkröfur.
Almennt séð er búist við því af skattgreiðendum að þeir hafi gögn sem eru
gerð nokkum veginn samtímis. Samkvæmt leiðbeiningunum er ekki gert ráð
fyrir því að skattgreiðendur framvísi þessum gögnum á þeim tíma sem framtali
er skilað. Leiðbeiningamar velta upp því sjónarmiði að sanngjamt væri að
105