Búnaðarrit - 01.01.1895, Blaðsíða 128
Um verkfæri.
Eptir Sigurð Sigurðsson.
Það er ærið margt, sem búandi maðurinn þarfnast,
til þess að búskapurinn verði stundaður með nokkurri
mynd, og eitt með öðru, er liann getur ekki án verið,
eru verkfærin, sem notuð eru við yrkingu jarðarinnar.
Þessi verkfæri eru með ýmsu lagi, og nefnast ýmsum
nöfnum, og hafa hvert sitt ætlunarverk. Það er mjög
mikilsvert, aö verkfærin sje í góðu lagi; þurfa þau að
vera vel gerð, ekki þung eða klunnaleg, en þó endingar-
góð. En til þess að það geti orðið, þarf að vanda efni
þeirra, hirða vel um þau, og halda þeim vel við; sje
þessa eigi gætt, er hætt við að þau gangi fijótt úr sjer
og ónýtist. Það á sjer eigi svo óvíða stað, að ýms
verkfæri, sem þó cru alveg nauðsynleg, eru alls ekki
til á sumum heimilum, t. d. járnkall, kvísl, ristuspaði
og jafnvel skófla, sem hægt sje að nota, að eg ekki
tali um hin stærri verkfæri. En þegar svo á stendur,
að þessi verkfæri eða önnur vanta, og vinna á citthvert
það verk, er þau eru ætluð til, vcrður að nota alt önn-
ur miklu óhentugri verkfæri. Menn nota t. d. stundum
torfljái við þúfnasljettun (ofanafskurð), í stað ristuspaða,
sem er miklu hentugra og þægilegra verkfæri við þann
starfa, og vinst fljótar og betur með. En fyrir þá skuld,