Búnaðarrit - 01.01.1895, Side 146

142
á undan sjer, og hefir hún þá verið þannig tilbúin:
Hjer um bil 2 álna langur og 7—8 þuml. breiður borð-
stúfur er settur á 3 álna langt skapt, og er hún þá
líkust „kláru“ í lagi. Þannig löguð ýta hofir tíðkazt
hjer í Hrútafirði nokkuð víða, og þótt ómissandi sökum
hagræðis og flýtisauka. En það er erfitt verk að ýta
með henni, ef það er gert af kappi og ekki ætlandi
noma fullfrískum karlmönnum.
Það er mjög stutt síðan að Finnur bóndi Jónsson
á Kjörseyri gerði þá breytingu, að láta hest ganga fyr-
ir ýtunni, draga hana og hoyið á eptir sjer, og hefir
sú aðferð þótt taka hinum fyrnefndu langt fram. Auð-
vitað er, að langmest kveður að notum þessarar ýtu á
stórum og sljettum þerrivöllum, því þar er hún á við
marga menn, sem ættu að bera allan heyflekkinn í fang-
inu á einn stað, sitt fangið úr hverri áttinni, eins óg
tíðkazt hefir. Á litlum og ósljettum blettum er miklu
óhægra að nota stóra ýtu með hcsti, og getur þar ver-
ið nauðsynlogt að hafa handýtu, því í flestuin tilfell-
um álít eg að borgi sig vel að ýta saman heyi, þegar
það er sett saman; ýtunni fylgir svo margt hagræði,
svo sem það, að ekki þarf að saxa hoyið, heldur má
taka það úr ýtunum eins og þær koma fyrir, og setja
það í galta, sæti eða binda það.
Til þess að heyýtan verði þægileg, mun vera
hæfilegt, að hafa hana um 4 álnir að lengd,
og 8—10 þumlunga að breidd. Jafnlangt frá báð-
um endum ganga úr honni miðri tvær kaðaltaugar, með
l1/* ál. millibili, som festar eru við aktýgi hests-
ins eins og sleðabönd, og inega þær taugar ekki vera
styttri en 4 ái., því heyið safnast milli hestsins og ýt-
unnar. Þar sem taugarnar eru festar í ýtuna, er ein-
faldast að hafa tvö göt þversum á ýtuborðinu fyrir