Búnaðarrit - 01.01.1895, Síða 150
146
Eg hefi vitað haft hlekkjaherfi úr steyptu járni í
staðinn fyrir slóða; styttri gaddarnir látnir snúa niður,
og hcfir það reynzt allvel, en þá verður að þekja yfir
herfið með torfi eða öðru, til þess áburðurinn fari ekki
upp á .'milli hlekkjanna.
Hrísslóðar þykja vanalega mylja mjög vel ef efni
fæst hentugt í þá, og sjerstaklega eru þeir ódýrir þar
sem hægt er að fá hrís. Það cr álitið, að trjoslóðar
mylji ekki eins vel, en vegna þess að víðast er óhægt
að fá hris, og að það endist mjög illa, verða trjeslóð-
arnir hentugastir.
Þar sem slóða á að brúka, þarf áburðinum að hafa
verið mokað sem jafnast yfir, og gera margir það að
haustinu eða vetrinum, um leið og hann er borinn á,
en rjettast telja búfræðingar að moka ekki úr áburðin-
um fyr en sem næst gróandanum að vorinu. Áburðinn
verður að raka í litla röst áður en slóðinn er dreginn
yfir, því ef áburðurinn er nijög lítill undir slóðanum,
gctur hann rifið grasrótina til skcmda. Hcsturinu er
svo látinn draga slóðann eptir þörfum fram og aptur
um röstina, og er fljótlegra að hún sje nokkuð löng og
minni snúningar fyrir hestinn. Röstinni er á meðan
rakað áfram, þangað til sljettan er öll búin. Ef
hæfilega mikið or bor-ið á sljettuna, og áburðurinn
er mátulega þur, stækkar röstin ekkert, þótt henni sje
rakað áfram, því tiltölulega verður eins mikið eptir af
henni og við bætist. Slóðann verður að þyngja eptir
þörfum, með því að láta einhvern þunga ofan á hann.
Ef sljetta sú, er slóðadregin cr, hallast, er hægast að
byrja efst á hallanum, til þess að geta rakað niður ept-
ir honum, sömuleiðis ef veður er hvast, þá sem mest
undan vindinum.
Hjer í bygðarlagi er áburðurinn víðast mulinn með