Búnaðarrit - 01.01.1895, Qupperneq 180

176
Sláttuvjelarnar frá verksmiðjunni á Litla-Hamri eru
misjafnar að stærð, og sumum þeirra er ætlazt til að
2 hestar gangi fyrir, cn cinn Í3rrir hinum minni. Vjel
sú, sem hingað er komin, er ein af hinum minni, en þó
er hún svo úr garði gerð, að 2 hestar gangi fyrir henni
hjer; cr það gert vegna þess, að vorir hestar eru minni
vexti en hinir norsku hestar, og er því eigi ætlandi
jafnmikil áreynzla. Um sláttuvjelina er það að segja,
að eigi munu þykja líkindi til, að hún verði notuð nema
á sljettlendi. Að liði getur hún og komið þó halllent
sje annars, ef hallinn er eigi svo mikill, að hesturn verði
komið við. Nokkuð loðið verður og að vera til þess
hún komi að góðu liði, því eins og hún er nú, er hún
hcldur fjarslæg, eða með öðrum orðum, sker grasið ekki
mjög nærri rótiuni. En mjög iniklar líkur þykja mjer
til þess að umbæta mætti vjelina án mikillar fyrirhafn-
ar svo að hún yrði enn hentugri fyrir jarðveg og lands-
lag hjá oss, einkum með því að bæta úr þeim galla,
sem þegar var á vikið, og gera hana nærslægari.
Því er nú að vísu verr og miður, að eigi verður
búizt við að vjel þessi geti komið hvervetna að notum
hjcr á landi að sinni, þvi víða er slægjulandið mest-
megnis ósljettar fjallbrekkur, smá grasbörð, og karga-
^ þýfi, eða þá fen og foræði, sem eru hálfófær nokkurri
skepnu. Eins og auðvitað er, verður vjelinni hvergi
komið við á slíkum stöðum. En mjög víða er það líka,
sem jarðvegur hjer á landi sýnist hentúgur fyrir vjel-
ina, svo sem þar sem grösugt er, mjúklent og sljett-
lent. Eg vil taka til dæmis landslag víða í Borgar-
firði og Árnessýslu og sumstaðar í Húnavatnssýslu, og
sjálfsagt mjög víða í þeim hjeruðum landsins, sem mjer
er úkunnugra um af eigin kynningu. Með vaxandi jarða-
bótum mætti og koma vjelinni enn víðar við, heldur