Búnaðarrit - 01.01.1895, Blaðsíða 132
128
uni sinnum, og spara með því liesta, áliöld, menn og
tíma. í þeim má íiytja áburðinn á túnið, eldiviðinn á
þurkvöllinn, og svo heim, þá hann er þur orðinn. Einnig
má nota kerruna við ýmsa aðra flutninga heima við,
svo scm að aka á henni grjóti, mold, rofi, og mörgu
fleiru, er flytjast þarf úr einum stað á annan. Kerran
eða vagninn getur því komið að miklum notum, ef vel
er á haldið, þó eigi sje miðað við flutninga í vagni lengra
að. En þegar farið væri að nota vagna heima við, t. d.,
að flytja á þeim áburðinn á túnið o. s. frv., þá mundi
eigi líða á löngu þar til farið væri að nota þá til ferða-
laga, eða flytja á þeim vörur úr kaupstað og í, ef þá
um leið væru önnur nauðsynleg skilyrði fyrir höndum,
svo sem lagður vagnvegur. Það er að vísu ekki hægt
að koma vagni við alstaðar, t. d. þar sem er mjög ósljett
eða blautlent, en þó mun hvergi svo ástatt, að eigi 'sje
mögulegt að gera þolanlegar akbrautir, svo vagn yrði
notaður að meira eður minna leyti. Ætti þá helzt að
gera akbrautir þar, sem þörfin er hvað mest, og flutn-
ingur tíðastur. En það er heldur engin frágangssök að
fara með vagn eða kerrn, þó nokkuð sje ósljett yfir að
fara, ef ekki er grjót til muna á leiðinni. Eitt kerru-
hlass af áburði er vanalega 4—6 hestburðir, og geta
allir af því sjeð, hve mikla yfirburði vagninn hefir fram
yflr það, að flytja áburðinn út á túnið í kláfum, sem er
það algenga. Við not kcrrunnar kemur auðvitað til
greina landslagið, eins og áður er getið, lialli þess og
ásigkomulag að öðru leyti. En þetta leggur övícfa mjög
miklar hindranir í veginn fyrir notkun hennar. Ættu
bændur því, svo fljótt er efni og ástæður leyfa, að fá
sjer vagn (kerru); myndi fáa iðra þess, en bráðlega
komast að raun um, að hann er búmannsþing. Vagnar
eða kerrrur fást í verksmiðjum í Svíþjóð og Höfn fyrir