Búnaðarrit - 01.01.1923, Blaðsíða 63
BÚNAÐARRIT
47
Af þessu sjest, að eigi meira en Vs lánanna er til
jarðakaupa. — Jarðabótalánin svara til þess að vera V10
hluti af fje því, sem þurft hefir til unninna jarðabóta.
Lán þessi hafa verið hagfeld, og enginn vafi er á því,.
að þau hafa gert mikið gagn. Þau hafa verið afborgunar-
laus fyrstu 4 árin, en endurborgast svo á 16 árum.
Vextirnir hafa verið 3—4 eða nú seinast 5°/o. Við þessar
lánveitingar hefir þess þó eigi ætíð verið gætt, að verk-
efnin væru nægilega undirbúin, og eftirlit með fram-
kvæmd verksins hefir verið lítið, og yfirstjórn sjóðsins
því oft og tíðum eigi getað gert sjer grein fyrir, hvort
settum skilyrðum hefir verið fullnægt.
Lán til girðinga. Lög um túngirðingar 19. des. 1903
ákveða:
1. gr. — Á tímabilinu 1905—1909, að báðum árum
meðtöldum, má á ári hverju verja til lánveitinga 100,000
kr. úr landssjóði, til að kaupa fyrir galvaníseraðan
gaddavír, galvaniseraða járnteina og galvaniseraða járn-
stóipa í túngirðingar.
Lán þessi voru all-mikið notuð. Þau áttu að endur-
greiðast á 41 ári. Renturnar voru 4°/o.
Lán til stofnunar mjólkurbúa. Þessi lán voru veitt
úr Viðlagasjóði frá 1902. 33 bú hafa notið þessara lán-
veitinga. Upphæð lánanna var 1000—2500 kr. fyrir
hvert mjólkurbú. Lánin voru afborgunarlaus fyrstu 5
árin, en endurgreidduet svo á 15 árum. Renturnar voru
30/o.
Lán til ávoitu. Lög um áveitu á Flóann 14. nóv.
1917, heimila landssjóði að ábyrgjast lán til fyrirtækis-
ins. Ákvæði laganna hijóða svo:
„Til þess að standast stofnkostnað áveitunnar, án flóð-
garða, að þeim */* hlutum, sem jarðeigendum ber að
greiða, tekur áveitufjelagið peningalán, að svo miklu
leyti sem með þarf, og nýtur til þess styrks lands-
stjórnarinnar.
Landssjóði veitist heimild til þess að ábyrgjast lán