Búnaðarrit - 01.01.1923, Blaðsíða 123
BÚNAÐARRIT
107
nefnt. Hefir lítiö verið gert að því að rækta slíka jörð,
sem vonlegt er, því víðast er völ á öðru betra. Oft eru
þessar mýrar svo seigar, að þær eru nær óvinnandi
með öðrum tækjum en aflvjelum (veltumýrar), fúna þær
þá seint, nema við margendurtekna vinslu og græn-
fóðurrækt. Sje sáð í slíka jörð 3 ár eða meira, verður
að tæta landið (eða plægja) oftar en einu sinni. Að vinna
það að eins með herfi, ár eftir ár, er varla tiltækilegt.
Mýrarblettir þeir, sem ræktaðir hafa verið með sáðrækt
hjer og þar, hafa vanalega ekki verið lakari en svo, að
vel hefði mátt rækta þá með rótgræðslu, ef tíminn
hefði verið tekinn til hjálpar, og beðið eftir gróðurskift-
unum, áður en landið var brotið. Vetrarmýrin á Vífils-
stöðum, sem nú er verið að rækta, er stór flói með
fenjum og reiðingaveltu hjer og þar. Er það liklega eitt-
hvert erflðasta land, sem ráðist heflr verið í að gera að
túni hjer á landi. Þar fæst vonandi reynsla um margt
viðvíkjandi ræktun mýranna.
Holt og; Þurlendi, sem ekki verður gert að túni öðru-
móar. vísi en með sáðrækt, er þó mjög misjafnt að
gæðum og gróðri. Sumsstaðar er hrís og lyng
mest áberandi. Á öðrum stöðum er gamburmosinn ein-
ráður á þúfnakollunum, og snarrótar-puntur aðalgróður-
inn í lautunum. Þá eru holt og flagmóar, sem eru al-
gerlega gróðurlausir með pörtum o. s. frv.
Það er sameiginlegt um alt þetta vangróna land, að
jöiðin er laus í sjer, molnar vel og hangir lítt saman,
sje hún hæfilega þur. Er því mjög auðvelt að vinna það
í þurviðrum. í miklnm rigningum getur jörðin orðið
leðjuleg, sje hún leirkend, sern oft er. Verður landið þá
nær ófært vjelum, og vinslan einkis nýt, þó unnið sje.
Það er líka sameiginlegt um þetta land, að það er
fremur snautt af næringarefnum. Það er í raun og veru
alt útpínt að einhverju leyti, og á ýmsan hátt. Áður
fyrri heflr það rerið búið betri gróðri, en nú er svo að