Búnaðarrit - 01.01.1923, Blaðsíða 111
BtiNAÐARRIT
95
200 m., þar sem halli er góÖur og jafn; en styttri þar
sem lakar hagar til. Skurðamót opnu skurftanna skulu
ve a sem mest hornrjett, ef auðið er, svo spildurnar
verði rjetthyrndar.
Sjeu stór svæði ræst með opnum skurðum eingöngu,
verður að leggja skuiðina eins reglulega og hægt er,
þannig að spildurnar milli þeirra verði aflangar, rjett-
hyrndar og jafnbreiðar í báða enda. Er æskilegt að hafa
aldrei minna en 40 m. milli skurða, og að spildurnar
veiði ekki styttri en þreföld breidd þeirra. Til þess að
komast af með slika framræslu eða gisnari, vetður að
gera skurðina djúpa, eins og aður er á minst. Þess ber
að gæta. að þó mýilendi sje svo blautt og laust í sjer,
að ekki sje raðlegt að gera þar lokræsi, þegar fram-
ræslan er hafin, má oft læsa það með hnausræsum
1 eða 2 árum eftir að aðal-skurðirnir voru grafnir.
Veiður það því notadrýgst, að ræsa slíkt land smám-
saman á fleiri árum. Gera jaðarskurði kringum landið
og aðal-aff dlsskui ðina fyrst, og bæta siðan við skurð-
um og ræsum smámsaman, þegar sjeð verður hverju
framvindur um þurkun landsins.
Litil innlend reynsla er fengin um það, hve langt
megi vera milli lokræsanna, þegar reglubundin lokræsla
veiður við höfð. Við framræslu í grend við Reykjavik
unbanfarin ár, heflr óviða verið haft styttra milli ræsa
en 15 m., viða lengra. Viiðist reynsla fengin fyrir því
(t. d. á Blikastöðum í Mosfellssveit), að 15 m. sjeu full-
langt millibil. Norskar framræslutilraunir hafa sýnt, að
16 m. sje hæfilegt millibil milli ræsa í góðum mýra-
jaiðvegi, þar sem árleg úrkoma er kringum 800 m.m.
(í Þiændalögum), en 8 m. þar, sem árleg úrkoma er
1700 —1800 m.m. (Rogaland). — Við þessar tilraunir er
þess að gæta, að landið er ekki eingöngu ræktað sem
tún, heldur og sem akurlendi. Sunnanlands, þar sem
veðurlag og úikoma er mjög líkt og á Rogalandi, mætti
því ætla að 10—12 m. væri hæfilegt bil milli lokiæsa^