Dvöl - 01.04.1938, Blaðsíða 17

D V 0 L
05
um eru kalkborin upp á miðja
boli. Hlaða og geymsluhús líta
prýðilega út, og akrarnir e. u allt-
af vel hirtir..
Hatch er nálægt sjötugu. Hann
var orðinn roskinn maður, þegar
lífið byrjaði fyrir honum.. Faðir
hans, sem bjó þarna á undan hon-
um; hafði tekið þátt í borgara-
styrjöldinni. Hann kom heim úr
strjðinu hættulega særður, og
þótt hann lifði mörg ár eftir ó-
friðinn, var hann jafnan lítt vinnu-
fær eftir það. Hatch var eini son-
urinn og varð því að sjá um bú-
skapinn, þangað til faðir hans dó.
En þá, kominn fast að fimmtugu,
gekk hann að eiga kennslukonu,
sem var um fertugt, og átti með
henni einn son. Kennslukonan var
smávaxin eins og Hatch. Eftir
giftinguna gáfu þau sig eingöngu
að búinu. Og sveitabúskapurinn
fór þeinr svo vel úr hendi, að
þau virtust vera fædd til þess
eins að stunda hann. Ég hefi tek-
ið eftir einuj í fari margra hjóna.
iJað er eins og þau líkist hvert
öðru meir og meir, eftir því sem
árin líða. Þau verða oft meira að
segja lík hvort öðru í sjón.
Einkasonur þeirra, Will Hutch-
iuson, var lágur vexti, en allra
uiesti myndarpiltur.. Hann gekk
hér í menntaskólann og var hinn
ötulasti í öllum íþróttum. Hann
vai' indæll drengur, síkátur,
greindur og athugull og eftirlæt-
isgoð okkar allra.
Snemma bar á því, að hann
liafði gaman af að draga upp
myndir. r>að var sérgáfa. Hann
dró upp myndir af fiskum, svín-
um og kúm, og allt bar þetta svip
af fólkinu, sem maður þekkti.
Ég hafði aldrei áður tekið eft-
ir því, hvað sumt fólk gat líkzt
nautum og svínum. Pegar Will
hafði lokið nátni við menntaskól-
ann, fór hann til Chigago. En þar
bjó móðurfrændi hans. Og Will
innritaðist í listaskólann. í Chiga-
go var líka um þessar mundir,
annar ungur piltur heimanað frá
okkur. ÞegarWill kom, hafðifcanu
verið þar tvö ár. Hann hét Hal
Weyman og stundaði nám við há-
skólann í 'Chigago. Að prófi loknu
kom hann heim og fékk stöðu sem
kennari við menntaskólann heiina.
Hal og Will Hutchinson höfðu
ekki haft náin kynni hvor af öðr-
um áður en þeir fóru til Chigago.
Þá fyrst bundust þeir sönnum vin-
áttuböndum. Þeir fóru á leikhúsið
sanran og ræddust oft við löngum
stundum.
Ég komst að því hjá Hal, að í
Chigago hafði Will komið sér jafn-
vel og heima, þegar hann var lít-
ill. Hann bauð af sér góðan þokka,
svo að stúlkunum; í (skólanum gazt
vel að honum, svo hafði hann þá
hreina og frjálsmannlega fratn-
komu, er jók traust félaga hans.
Hal sagði mér, að Will hefði
alltaf verið úti á hverju kvöldi í
einhverjum félagsskap, og brátt
tók hann að selja sumar skrítnu
teikningarnar sínar fyrir peninga.