Dvöl - 01.04.1938, Blaðsíða 68

146
DVÖL
/
Utvarpsvísm\
Um 500 botnar hdfa borizt í
vísubyrjunína:
„Lengist dagur, ljómar sól,
lífsins hagur bætist".
Margir botnarnir eru mjög svip-
aðir að efni og orðavali, og erfitt
að gera upp á milli þeirra:
Hér eru nokkur sýnishorn:
Fagnar saga á sumarstól,
sál, í Braga kætist.
Krietleifur ci Stói'fí-Kroppi.
Verður fagurt vítt um ból,
vorsins saga rætist.
Glsli í Eyhildarholti..
Grænan lagar landi kjól,
ljúft og fagurt. mætist.
Kristjcín Sigtirftsson, Brúsastödiiin..
Deyfðarbragur dregst í skjól,
draumur fagur rætist.
Porkell Giiðmfíiidsson, Skerjafirdi.
Sumar'oragur hjúpar hól,
hauðrið fagurt kætist.
Böhoor Bjarnason, Hrafnseijri.
Ómar lag frá Alvalds stól,
upphafssagan rætist.
Nafnlaust..
Hér eru svo loks nokkrar snotr-
ar vorvísur, sem hafa flotið með
,,botnunum“ úr ýmsum áttum:
Streymir í æðuin örar blóð,
óma kvæði í blænum.
Kvöldsins flæðir geislaglóð
gull sem blæði á sænum.
Pórdís Jónasdóttir..
En Sumarliði Jónsson á Fells-
enda leggur til að iiafa seinni part
vísunnar svona:
Dreyma liæðir Ijúflingsljóð,
ljóma í klæðum grænum.
Frá Quðjóni Jónssyni á Reyð-
arfirði er þessi sléttubandavísa:
Sóiarblíða hyllir liljóð,
hagann prýða vorin,
iiólar fríðir gyllast glóð,
gróa tfðum sporin.
Pessi sjéttubandavísa er frá
,,Fljótsdæling“:
Roðar fjöllin eygló enn,
auðan völlinn gyllir,
boðar öllum sumar senn,
sína köllun fyllir.
Kona úr Skaftafellssýslu vill
hafa vorvísuna svona:
Lengjast dagar, lyftist sól,
lýðir magnast pori,
grænka hagar, hlýnar ból,
hjarðir fagna vori.
Loks er þessi staka frá hús-
freyju í Borgarfirði:
Enginn „brestur" berst um Frón,
bíð ég þögul — annan slaginn. —
Getið þér ekki — góði Jón,
gefið einn koss — á mánudaginn?