Dvöl - 01.04.1938, Blaðsíða 22

þess, að fara utan, í því skyni að
njóta náttúrufegurðar annara
lar.da, sem er að j'insu leyti sum-
staðar annars eðlis og fjölbreytt-
ari en sú, sem menn eiga við að
búa hér á landi. Menn verða því
að leita nær sér að fegurð nátt-
úrunnar, til þess að njóta þeirrar
ánægju, sem hún veitir. Við fæt-
ur manna, sem staddir eru úti í
grasigrónuin víðavangi á sólbjört-
Um og hlýjum sumardegi, er
undraheimur, fullur af lífi, fegurð
og yndisleik, scm fæstir vita að er
til, hvað þá heldur að menn skynji
þá hluti, sem þar gcrast. Meðþví
að greiða sundur stráin ogskyggn-
ast ofan í jarðveginn, blasir við
ný veröld, huliðsheimur og undra-
land. Þarna eru jurtir á nálega
öllu þroskastigi. Sumar gægjast
upp úr moldinni, aðrar eru há-
vaxnar eða búnar að fá fullan
þroska. Þarna eru skinin sinu-
strá, visnuð blöð, jurtaleggir og
vmsir jurtahlutar. Þarna er á ein-
um stað vagga jurtanna og gröf.
Við nána athugun á því, sem
þarna fer fram, kemst maður að
raun um, að hér er stækkuð mynd
af risavöxnum frumskógum heitu
landanna og hinni hrikulegu nátt-
úrudýrð þeirra. Sama lögmálnátt-
úrunnar gildir hér eins og þar, í
smáu sem stóru. Dýralíf gras-
gróðursins hér heima á íslandi
er smækkuð mynd af dýralífi
hitabeltisskóganna. í grasgróðr-
inum er aðalheimkynni margra
skordýrategunda. Þær fæðast þar,
njóta þar lífsins og deyja. Þó að
skordýrin séu hulin þarna að
mestu sjónum manna, er umhverfi
þeirra hvergi nærri einhæft eða
tilbreytingalítið, þót't í smáum stíl
sé. Þar eru hæðir, sem svara til
fjalla og hálsa, lægðir og dældir,
Iiliðstæðar dölum, giljum og
skörðum. Þar má einnig sjá und-
irgöng og hvelfingar myndaðar af
feysknum jurtablöðum og stöngl-
um. Á mælikvarða skordýranna er
landslagið í heimkynnum þeirra
hliðstætt því, sem það er tilbreyt-
ingarmest og fegurst á yfirborði
jarðar. Einstöku smápöddur, sem
fáir þekkja nafn á, má sjá þarna
á hraðri ferð. Þær bera fæturna
svo ótt, að ekki fær auga á fest.
Þær renna upp og ofan stráin, og
nota þau, er liggja lárétt, sem
brú til þess að komast leiðar sinn-
ar. Þær flýta sér eins og þær eigi
lífið að lej^sa, eða fari í áríðandi
erindagjörðum. Loksins hverfa
þær undir stráin, en aðrar koma
í þcirra stað. I augum þessara smá-
dýra hljóta stráin að vera á borð
við stórviðii í skógum heitu land-
anna fyrir vorum sjónum, og
spendýranna, sem þar búa. Sum-
staðar milli trjánna bregður fyrir
stóru, svörtu dýri með rauðgula
fætur. Það er járnsmiður. Bakið
er eins og kúptur skjöldur. Hann
heldur ekki kyrru fyrir frekar en
önnur dýr, sem þarna eiga heima.
Víð minnstu hreyfingu, sem liann
skynjar í kringum sig, tekur hann
sprett til þess að forða sér, ef