Dvöl - 01.04.1938, Blaðsíða 26

104
D V 0 L
til fyrir negraskáld. Næsta ár stund-
aði hann nám við ncgraháskólann Lin-
coln University og hlaut þá 150 doll-
ara verðlaun fyrir kvæði. — Fyrsta
ljóðabókin hans „The Weary Blues"
kom út 1926, en síðan hafa komið út
eftir hann þessar bækur: „Fine
Clothcs to the Jews“ (ljóð, 1927), „Not
Without Laughter" (skáldsaga, 1930)
og „The ways of White Folks" (smá-
sögur, 1934).
Langston Hughes hefir iðkað flest-
ar greinar skáldskapar, en hefir þó
hlotið mest lof og vinsældir fyrir ljóð
sín og smásögur. Við mörg af ljóðum
hans hafa verið samin lög, og verk
hans liafa verið þýdd á fjölda tungu-
mála; m. a. á þýzku, frakknesku,
spönsku, rússncsku, tékknesku, sænsku
og gyðingamállýzkuna yiddisch, Dvöl
gerir ráð fyrir að mörgum lesendum
licnnar þyki ánægjulegt að lesa eftir-
farandi sögu sem sýnishom af negra-
liókmcnntunum. Okkur hvítu mönnun-
um hættir oft við að líta með litils-
virðinngu á þá, sem dekkri eru að
liörundslit, en við nánari kynningu
munu margir komast að þvi, að þeir
eru engu síður en hvítu mennirnii
gæddir tilfinnningum, viti, listfengi og
göfuglyndi. Fað veit sá, er þetta ritar
af eigin reynslu, og er þar þó einkum
átt við ýmsa af þeim gulu og rauðu.
Mclton var einn af þessum öm-
urlcgu afskekktu bæjum, sem eru
ekki nógu stórir til þess að kall-
ast botg og ekki nógu litlir til
þess að kallast þorp, að minnsta
kosti ekka í hinni venjulegu, hríf-
andi merkingu, seni íelst í því
orði, þegar um sveitaþorp er að
ræða. Melton var mjög hvers-
dagslegur bær, aðeins óskipuleg
þyrping af húsum og mannvirkj-
um — einn af þessum eyðilegu
amerísku bæjum, sem liafa gang-
stéttir, en cngar steinlagðar göt-
ur; rafmagnsljós, en ekkcrt vatns-
leiðslukerfi; járnbrautarstöð, cn
enga Iest, netna eína fornfálega
einkalest, scm fer á morgnana og
kemur á kvöldin. OgþaðvorulóO
mílur til næstu borgar — Sioux
City.
Cora Jenkins var einn af lítil-
mótlegustu íbúunum í Melton. í
vitund manna var hun aðeins
negrastúlkan, þegar þeir vildu
_i_vera kurteisir, cn þegar þeir vildu
vera dónalegir, kölluðu þeir hana
negrastelpuna eða þá líka stund-
um negrapútuna, án þess þó aö
ástæða væri til að kalla hana þaö,
því að Cora var jafnan mesta still-
ingarljós, þó að hún gæti verið
glettin, þegar svo bar undir.
Hún hafði verið í Melton í
fjörutíu ár. Var fædd þar. Og
allar líkur bentu til þess, að hún
mundi verða þar til æfiloka. Hún
k/ar í vist hjá Studevants-fólkinu,
sem fór með hana eins og Iiund.
Hún sætti sig við það; varð að
sætta sig við það; eða að vinna
hjá fátækara, hvítu fólki, scm
mundi fara ennþá ver mcð liana;
eða vera atvinnulaus. Cora var
eins og tré — þegar hún var
ejnu sinnj orðin rótföst, þá sfóð