Dvöl - 01.04.1940, Qupperneq 82

DVÖL
160
Kímiiisögur
A. : Hvar eigum við að hittast?
B. : Þú ræður því.
A. : Og á hvaða tíma?
B. : Hvenær sem þér sýnist.
A.: Gott. Mundu þá bara að koma
stundvislega.
Kyndarinn: Eg hefi verið að athuga
kolin og komizt að þeirri niðurstöðu, að
þau muni endast í viku, ef við notum
ekkert af þeim.
1. hermaður: Það er lítið að græða á
þessum hernaðartilkynningum.
2. hermaður: Það læt ég vera, en það
þarf að lesa á milli línanna.
1. hermaður: Og þegar línan er aðeins
ein?
A. : Hvernig stendur á því, að þú kallar
hundinn þinn „Svikara".
B. : Eg hefi gaman af að sjá, hve margir
líta við, þegar ég kalla á hann á götunni.
A. : Ég get hringt til þin seinna, hvað
er númerið?
B. : Það er í símaskránni.
A. : Og hvað er nafnið þá?
B. : Það er líka í símaskránni.
Tommi: Jón frændi verður víst ekki
lengi, því að hann hefir engan farangur
með sér.
Óli: Það er ekkert að marka; litli
bróðir minn hafði heldur ekkert með sér
þegar hann kom og er þó búinn að vera
heima í margar vikur.
Hún: Hvernig get ég verið viss um. að
þú elskir mig?
Hann: Vina min! Ég, sem get ekki sofið
á næturnar, af því að ég er að hugsa um
þig-
Hún: Það sannar nú ekkert. Pabbi getur
heldur ekki sofið á næturnar, af því að
hann er að hugsa um þig.
Gesturinn: Þetta herbergi er eins og
fangaklefi.
Þjónninn á gistihúsinu: Ójá, það fer
allt eftir því, hverju menn eru vanir.
Sá svartsýni: Líklega er engin mjólk
í könnunni.
Sá bjartsýni: Gjörið svo vel að rétta
manninum rjómann.
Kennarinn: Ég sé að þér eruð áhyggju-
fullur út af spurningunni.
Nemandinn: Nei, alls ekki út af spurn-
ingunni, en það er svarið, sem veldur á-
hyggjum minum.
Hann: heldurðu að þetta sé heppilegur
timi til þess að biðja föður þinn um hönd
þína?
Hún: Já, ég held það sé, því að ég var
rétt áðan að segja honum, að ég þyrfti að
fá nýjan samkvæmiskjól.
Þjónninn: Við erm að loka; viljið þér
gjöra svo vel að greiða reikninginn?
Gesturinn: En ég hefi enn enga af-
greiðslu fengið.
Þjónninn: Jæja, þér þurfið þá ekki að
greiða annað en drykkjupeningana.
Konan: Hvað heldurðu að hún móðir
þín segði, ef hún heyrði þig blóta svona?
Strákurinn: Guði sé lof!
Konan: Er það nú móðir! En því held-
urðu það?
Strákurinn: Af því að hún er búin að
vera heyrnarlaus í meira en tuttugu ár.
Ljóðelskur, ungur maður: Eruð þér ekki
hrifnar af Steingrími, frú?
Frúin: í hamingju bænum — látið ekki
manninn minn heyra þetta!
Útgefandi: SUF
Ritstjóri: Þórir Baldvinsson