Dvöl - 01.04.1944, Qupperneq 49

D VÖL
127
hálfum hljóSum og rétti fram föt-
una. Sú hvítklædda tók við henni
og hvarf.
Innan úr eldhúsinu heyrðist hlát-
ur og pískur, og einhver sagði:
uss!
Vinnukonan á tröppunum fór að
tvístíga og snúa sér í hringi.
Sú hvitklædda kom fram með
mjólkina. Á andlitinu var bros, sem
hún reyndi að fela, en það slapp
út í augun og kinnarnar, og gerði
hana rjóða. Vinnukonan sá aðeins
hvita sloppinn í svip eins og haus-
lausan óvin — svelgdist á kveðj-
unni og heyktist ofan af tröppun-
um.
Hurðin hjá Jónassen var þung
að opna hana. Vinnukonan saug
búðarlyktina upp í nefið og kreisti
tveggjakrónupening og tvo tuttugu
og fimmeyringa í sveittum lófanum.
Ofan úr loftinu héngu allavega
olíulampar og gljáandi pjáturbrús-
ar.
Skeggjaður sjómaður lá upp við
rimlapúltið og talaði við sölustjór-
ann, sem var að skrifa nótu og
bar blýantinn hugsandi upp að
munninum.
Annar búðarmaðurinn, í hvítri
treyju með skæri í bandi um háls-
inn, var að búa um smjörlíki fyrir
digra konu í svörtum rykfrakka.
Hinn sat uppi á borði og fiktaði
Við lítinn vasaspegil. Hann leit
upp, þegar klingdi í hurðinni og
mjakaði sér letilega niður á gólfið.
Hvað var það?
Ég ætla að fá eitt kíló af exporti,
sagði vinnukonan uppburðarlaus
og leit ofan í blettótt búðarborðið.
Digra kerlingin sperrti upp aug-
un og leit á hana, full af ósvífinni
forvitni.
Eitt kíló af exporti, blés búðar-
maðurinn og dró út skúffu. Hann
var í brúnum slopp með svarta
greiðu upp úr brjóstvasanum.
Sjómaðurinn og sölustjórinn
hættu að tala saman og litu báðir
á vinnukonuna.
Hún fór að tvístíga vandræða-
lega og horfði í aðra átt — á skrif-
stofudyrnar með gægjugatinu.
Tvær og fimmtíu! ------takk!
Vinnukonan fumaði i kápuvas-
ann og tók pokann með rauðu sí-
valningunum undir höndina.
Digra kerlingin með fölu húðina
og slappa niðurandlitið hallaði sér
yfir til þess í hvítu treyjunni með
skærin og sagði eitthvað í trúnaði,
og hann brosti út í annað munn-
vikið.
Það klingdi hjáróma í hurðinni
með glerrúðunni er hún féll að
stöfum Jónassens.
Er þetta stelpan? spurði sölu-
stjórinnn og glotti með munninn
opinn.
Já — það er hún, sagði sá langi
í hvítu treyjunni með skærin.