Dvöl - 01.04.1944, Blaðsíða 59

D VOL
137
Jói var uppgefinn. Hann sofnaði fljótt og vaknaði ekki fyrr en i dög-
un. Glymhyrnan kvað við, og Billi Búkk kom neðan úr hesthúsinu áður
en Jói komst út fyrir dyr.
„Hvernig er hann?“ spurði Jói.
Billi hámaði ævinlega í sig árbítinn. „Hann er nokkuð góður. Ég ætla
nú að stinga á kýlinu. Þá verður hann kannske betri.“
Eftir morgunmatinn tók Billi til bezta hnífinn sinn. Hann var með
hvössum oddi. Billi dró fágað hnífsblaðið vel á litlum hverfisteini.
Hann prófaði oddinn og eggina aftur og aftur á hörðum fingurgómn-
um, og loks á efri vörinni.
Á leiðinni niður að hesthúsinu tók Jói eftir því, að háin hafði
þotið upp og gráir strástubbarnir voru nú horfnir í grænkuna. Það
var heiður og svalur sólmorgunn.
Um leið og Jói sá hestinn vissi hann, að hann var verri. Augun voru
lokuð og hvarmarnir klístraðir. Hann hengdi höfuðið svo að flipinn
snerti hálminn í básnum. Þung stuna fylgdi hverju andartaki, djúp
þrautastuna hins þolinmóða.
Billi lyfti máttlausu höfðinu og skar í flýti djúpan skurð með hnífn-
um. Jói sá gula vilsuna vella út. Hann hélt höfðinu uppi meðan Billi
þvoði sárið úr daufu karbólvatni.
„Nú líður honum betur,“ sagði Billi. „Það er þessi guli óþokki, sem alla
bölvunina gerir.“
Jói horfði vantrúaður á Billa Búkk. „Hann er voðalega veikur.“
Billi hugsaði sig lengi um svarið. Hann var nærri búinn að segja
einhverja óhugsaða og meiningarlausa uppörvun, en hann tók sig á
því í tíma. „Já, hann er töluvert veikur,“ sagði hann að lokum. „En
ég hef nú samt vitað þeim batna, sem verri hafa verið. Ef hann fær
ekki lungnabólgu, þá komum við honum í gegnum það. Þú verður yfir
honum. Ef honum versnar, þá geturðu komið og sótt mig.“
Langa stund eftir að Billi var farinn stóð Jói í sömu sporum við
hlið hestsins og klóraði honum bak við eyr.un. En nú hallaði hann
ekki höfðinu, eins og hann hafði gert meðan hann var frískur. Stun-
urnar í andardrættinum voru orðnar dýpri.
Matti Mörður gægðist inn um hesthúsdyrnar og veifaði skottinu ertn-
islega, og Jói varð svo gramur yfir heilbrigði hans, að hann greip harð-
an taðköggul og kastaði honum af öllum kröftum í Matta. Matti Mörður
þaut ýlfrandi burt til að sleikja sára löppina.
Um dagmálabil kom Billi Búkk aftur og bjó út annan gufupoka. Jói
horfði á til þess að aðgæta hvort hesturinn hresstist eins við og í fyrra