Hlín - 01.01.1944, Qupperneq 26

24
Hlín
þrá. Hún kaus nú að hverfa frá hinni umfangsmikln bú-
sýslu. Bjó hún þó á a'llri jörðinni til vorsins 1885. — En
þá mun það hafa verið fyrir hennar tilmæli, að bróðir
liennar, Guðmundur Hagalín, sem bjó góðu búi að Sæ-
bóli á Ingjaldssandi, flutti að Mýrum og tók meirihluta
jarðarinnar til ábúðar, en hinum hlutanum hjelt Guðný
eftir. Fór svo fram til haustsins 1894. Þá drukknaði Guð-
mundur Hagalín í Dýrafirði, framundan Mýrabænum,
ásamt hjónum af næsta bæ, er með honum voru. Var
liann þá fyrir skömmu orðinn ekkjumaður.
Vorið eltir fluttu þau Friðrik, hreppstjóri, Bjarnason,
og kona lians, Ingibjörg — sem eins og áður er getið, var
systir Guðnýjar — frá Meira-Garði að Mýrum. Tóku Jrau
við jörð þeirri, er Guðmundur Hagálín hafði, en Guðný
bjó á litlu horni eins og áður. Heilsu hennar tók nú
smám saman að hnigna, og laust fyrir aldamótin ferðaðist
hún til útlanda, meðfram til að leita sjer lækninga. Mun
það liafa borið nokkurn árangur í 1)iIi, og fullyrða má, að
hún auðgaði mikið anda sinn með Jrví, er hún heyrði
og sá.
Þegar frá leið, ágerðist heilsuleysið aftur. Hún hafði
Jtó fótavist lil síðasta dags að hún andaðist 6. maí 1907.
Guðný á Mýrum hafði eitthvað það við sig, er vakti
traust og hlýju til hennar, jafnvel þeirra, er sáu hana í
fyrsta sinn. — Hún var látlaus og hæg, einarðleg og ófeirn-
in í framgöngu. Hún var í hærra lagi, en fremur grann-
vaxin. Nokkuð stórskorin í andliti, augun skýr og greind-
arleg, andlitsdrættirnir hreinir, og lýsti alt yfirbragðið
íhugun og lestu. í svip hennar Iivíldi oft á síðari árum
Jmnglyndisblær, sem benti á margbreytta lífsreynslu að
Itaki. Jafnan var hún ræðin, talaði hægt og rólega og
leyndi sjer ekki, að það sem hún sagði hafði hún íhugað.
Hún las mikið blöð og bækur, átti tal við marga, var
minnisgóð og gerði sjer far um að brjóta sem flest til