Búnaðarrit - 01.01.1989, Side 123
Búnaðarsambands Suðurlands í 30 ár, og búnaðarþingsfulltrúi var hann í 16
ár, 1947-54 og 1959-66. Hann lét mjög að sér kveða í öllum þessum störfum
og miklu fleirum, sem hér eru ekki talin. Naut hann þar félagsþjálfunar
sinnar og mælsku, sem var frábær.
Það er til vitnis um, hvernig hann var metinn sem félagsmálamaður, að
hann var gerður heiðursfélagi Héraðssambandsins Skarphéðins, Búnaðar-
sambands Suðurlands og Búnaðarfélags íslands. Einnig var hann sæmdur
fálkaorðunni af forseta íslands.
Sigurjón kvæntist 1922 Ágústu Ólafsdóttur frá Austvaðsholti í Land-
mannahreppi, og eignuðust þau fjögur börn. Hann andaðist 2. apríl 1988,
93 ára“.
Þá mælti forseti:
„Ég vil ennfremur minnast fáeinum orðum konu, sem var heiðursfélagi
Búnaðarfélags íslands önnur tveggja, sem það hefur verið.
Elín Guðmundsdóttir Snæhólm. Hún var fædd í Hnífsdal 10. apríl 1894,
dóttir hjónanna Guðmundar Sveinssonar og Kristínar Friðriksdóttur. Hún
flutti með foreldrum sínum frá Hnífsdal að Tannanesi í Önundarfirði og
þaðan til ísafjarðar.
Tæplega tvítug réðst hún í vinnumennsku austur í Húnavatnssýslu. Þar
kynntist hún Halldóri Halldórssyni Snæhólm, og gengu þau í hjónaband
árið 1914 og hófu búskap á jörðinni Sneis í Laxárdal í Austur-Húnavatns-
sýslu. Þar bjuggu þau í 10 ár.
„Þessi sumarfagri en snjóþungi dalur, sem nú er að mestu kominn í
eyði, iðaði þá af mannlífi. Ungu hjónin tóku góðan þátt í þessu lífi,
húsfreyjan var bókelsk og söngvin, bóndinn félagslyndur og hagmælt-
ur“.
Svo segir í minningargrein um Elínu.
Halldór þoldi illa að vinna í heyjum, og því var það, að fjölskyldan flutti
til Blönduóss fyrst, en síðan til Glerárþorps við Akureyri. Þau settust að í
húsinu Melstað, stunduðu þar búskap með kindur, kú og geitur jafnframt
því, sem bóndinn sótti sjó eða vann daglaunavinnu. Elín stundaði garðrækt í
verulegum mæli og bryddaði þar upp á ýmsum nýjungum. Þannig drýgði
hún heimilistekjurnar.
Börn þeirra urðu fimm, tveir synir og þrjár dætur.
Árið 1939 fluttist fjölskyldan suður, og skömmu seinna gerðust þau
landnemar í Kópavogi, hjónin byggðu þar hús ásamt með sonum sínum.
Halldór dó 1964, en ekkjan bjó í skjóli barna sinna í Kópavogi, unz
hjúkrunarheimilið Sunnuhlíð var stofnað þar. Þá flutti hún þangað inn ein
þeirra fyrstu, sem þar fékk vist.
Komin á áttræðisaldur tók Elín að rita minningar sínar, og hefur sumt af
þeim verið flutt í útvarpi og annað hefur birzt í Húnvetningi, riti Húnvetn-
ingafélagsins.
121