Búnaðarrit - 01.01.1989, Síða 181
girðing telst fjárheld á ný. Á sama hátt ber búfjáreigendum að gera
skógareiganda eða umboðsmanni hans aðvart, ef þeir verða þess varir, að
skógargirðing sé ótrygg vörn.
Komist hreindýr inn á skógræktarsvæði, sem girt er í löggirðingu, og valdi
skemmdum á skógi, skal tjón bætt af ríkissjóði samkvæmt mati dómkvaddra
manna, náist ekki samkomulag um bætur. Jafnframt getur skógarvörður í
samráði við landeiganda og fulltrúa landbúnaðarráðuneytis krafizt þess, að
eftirlitsmaður hreindýra í viðkomandi sveitarfélagi aflífj dýrin, ef aðrar
ráðstafanir duga ekki til.
10. gr.
Skógræktarstjóra er heimilt að banna alla beit í skóglendi utan heima-
landa frá 1. nóvember til 1. júní ár hvert.
Sé skóglendi í heimalandi í hættu vegna ágangs búpenings, er eiganda
þess eða notanda skylt að koma í veg fyrir, að búfé gangi í skóglendið á
tímabilinu 1. nóvember til 1. júní.
11. gr.
Þar, sem stór landsvæði, svo sem heilar sveitir eða sveitarhlutar, eru
teknirtil skógræktar, ersveitarstjórn heimilt að skyldaeigendurbúfjárá því
svæði til að hafa gripi sína jafnan í vörzlu.
12. gr.
Nú er yfirvofandi hætta á, að skóglendi eyðist, og alger friðun þess fyrir
beit er nauðsynleg að mati skógræktarstjóra, og ber honum þá að leita eftir
samningum við eigendur um friðun og uppsetningu girðingar um svæðið.
Gera skal sérstakan samning um slíka friðun lands, sem meðal annars kveði
á um greiðslu á kostnaði við gerð og viðhald girðingar um landið.
IV. KAFLI
Um meðferð skóglendis.
13. gr.
Skylt er eiganda eða notanda skóglendis að takmarka svo notkun þess, að
það rýrni hvorki að stærð né gæðum. Bannað er að leggja eld í skóglendi og
aldrei má brenna sinu í sveitum, þar sem nytjaskógrækt er stunduð í miklum
mæli, eða annars staðar svo nærri skóglendi, að hætta sé á, að eldur geti
borizt þangað.
Hlífa skal nýgræðingi trjágróðurs.
179