Morgunn - 01.12.1953, Síða 9

MORGUNN
87
Hvorugt verður
sannað.
ann verði ekki sannað og þá heldur ekki hitt, að ekki sé
iíf eftir dauðan. Sama sjónarmið aðhyllast flestir höfund-
anna, enda er í öllum þessum xátgerðum
naumast eða ekki minnzt á það, að fyrir
upprisu Jesú Krists fengu lærisveinar
hans og margir aðrar þá sönnun, sem felst í því, að þeir
bæði sáu hann og heyrðu, töluðu við hann og tóku á hon-
um. Biskupinn varar við þeirri staðhæfingu próf. Lind-
hardts, að vonin um endurfundi við vini sína eftir dauð-
ann sé ókristileg, og bendir á, að í dæmisögunni alkunnu
hafi ríki maðurinn þekkt Lazarus eftir dauðann, og að
ennfremur hafi Jesú hvatt menn til að verja fjármunum
sínum svo mörgum til gagns, að maðurinn eigi fyrir það
vini, sem taki á móti honum i öðrum heimi. Dr. teol.
William Grönbæk minnir m. a. á, að Páll postuli haldi
eindregið fram, að maðurinn lifi eftir dauðann í nýjum
líkama, hann tali um „upprisu dauðra“, en í trúarjátn-
U . ingunni sé talað um „uppi’isu holdsins". Við
holdsins síðustu breytingu á helgisiðabók ísl. þjóðkirkj-
unnar var gerð sú breyting á trúarjátning-
unni, að þessi orð Páls, upprisa dauðra“, var tekin upp í
stað „upprisa holdsins", en sænska kirkjan hefur þetta
á sama hátt og vér höfum það nú. 1 norsku kirkjunni er
þetta aftur á móti svo, að fram til 1889 játaði kirkjan
ti’ú á „upprisu líkamans“. Þá kom ný helgisiðabók og með
henni er játuð „upprisa holdsins". Þegar sú bók var endur-
skoðuð 1916—20, vildu tveir nefndarmanna, stiftsprófast-
ur og biskup, láta taka upp aftur hið gamla oi’ðalag, en
það fékkst ekki, og í norsku trúarjátningunni er enn játuð
trú á upprisu holdsins. Berggrav biskup, sá mikilhæfi mað-
ur, segist vænta þess, að bráðlega verði aftur tekið upp
gamla orðalagið, „upprisa líkamans“, í norsku trúarjátn-
ingunni, en sænska og íslenzka orðalaginu, að trúa á
„upprisu dauðra“, hafnar hann, og þykir honum þar ekki
koma nógu skýrt fram, að menn rísi upp í líkama og þekk-
ist aftur í eilífðinni. Sú röksemd hins ágæta biskups mun