Morgunn - 01.12.1953, Qupperneq 50

128
MORGUNN
við hana. Daginn eftir fór ég í land og pantaði atkeri,
en fékk það fyrir tvö hundruð krónur. En hvaðan fékk
ég vitneskjuna um það, að það myndi kosta mig tvö hundr-
uð krónur að kassinn brotnaði?
Aldrei hefði ég irúað þessu á þig, Péiur.
Þegar við vorum fyrir vestan var stofnað ungmenna-
félag í Eyrarsveit, og það var nú gott út af fyrir sig, en
ár var liðið frá því að gamli maðurinn andaðist eða um
það bil ár. Bærinn, sem hann hafði byggt sér, stóð þá
auður, en við þurftum á húsnæði að halda til þess að
hafa skemmtun í. Þá var ég beðinn um að reyna til að
fá þennan bæ lánaðan fyrir skemmtunina, en í honum var
stór stofa. Ég leitaði leyfis hjá hreppstjóranum, er hafði
umsjón með bænum, og léði hann okkur bæinn. Við vorum
um 20 alls, er þátt tókum í skemmtuninni. Við skemmtun
okkur saman og dönsuðum fram á nótt — já, framundir
morgun, en þá fór hver til síns heima. Ég var einn í her-
bergi á heimili bróður míns, en þegar ég er nýsofnaður
þykir mér gamli maðurinn, sem átt hafði bæinn, koma
inn æði gustmikill, en hann var það einatt ef honum rann
í skap. Mér þótti hann rífa upp hurðina og æða inn að
rúmi mínu og segja með miklum þjósti: ,,Ha, aldrei hefði
ég trúað því á þig, Pétur, að þú gerðir mér ónæði.“ Ég
rýk upp og ætla að fara að tala við hann, en þá sé ég
bara engan, á sama augnabliki er hann horfinn. Ég þaut
eigi að síður fram úr rúminu og hugsa með mér, að þetta
hljóti að hafa verið missýning, enda hefði hann ekki getað
komizt inn, því að hurðin var læst. Ég var dálitla stund
að jafna mig á þessu. Það mátti ekki minna kosta, að
við fórum að dansa í bænum, held hann hefði mátt láta
sér á sama standa, þó að við hefðum verið í auðum bæn-
um og dansað þar.
Svo lagðist ég út af og sofnaði aftur. Þá dreymdi mig
að ég væri kominn út og væri á gangi fram með kirkju-