Morgunn - 01.12.1953, Blaðsíða 59

MORGUNN
137
Hvað veldur þessu dularfulla fótataki eða annarlegu
hljóðum, er stundum heyrist á þessum eða hinum staðn-
um? Er hér um að ræða enduróma eða bergmál frá liðn-
um tíma? Eru þess konar fyrirbrigði eitthvað í ætt við
útvarpsöldurnar, sem enginn greinir, fyrr en tækið er stillt
í samræmi við tíðni þeirra? Getur nokkur skýrt hvernig
á því stendur, hvers vegna þessi eða hinn skynjar slík
fyrirbrigði, telur sig fá greint tilefni þeirra og orsakir,
en aðrir verða einskis varir, þó að þeir hinir sömu standi
hverjir hjá öðrum? Erum við máske lifandi útvarpstæki,
sem stillast ósjálfrátt til sambands við ósýnilegan heim?
Stundum hefur mér komið þetta til hugar.
Svo var það dag einn um það leyti, sem birtu var farið
að bregða, að ég sat ein inni í herbergi mínu. Stúlkan,
sem gætti barnanna á daginn, var á neðri hæðinni, en
börnin voru úti við. Ég var að gera við föt. Rökkrið færð-
ist yfir og ég lagði flkina frá mér og hallaði mér aftur
á bak í stólnum. Allt var kyrrt og hljótt. Einhver ömur-
leikakennd færðist yfir mig, ég varð óumræðilega hrygg
og fyrr en varði var ég farin að gráta, án þess að ég vissi
nokkurt tilefni til þess. Hver veldur mér þessari sorg,
hugsaði ég með sjálfri mér, en bætti við upphátt: Ég
vildi að þú lótir mig sjá þig og segðir mér hvernig á þessu
stendur. Beint framundan mér birtist stúlkuandlit. Blá
augu störðu á mig, hárið var úfið og illa hirt. Ég sá að-
eins andlitið, en ekki líkamann. Við horfðumst í augu ör-
stutta stund. Ég fann ekki til neinnar hræðslu, og þó ein-
kennilegt kunni að virðast, ekki minnstu undrunar. Hver
ertu, og af hverju gerir þú mig svona hrygga? spurði ég
upphátt. Mér fannst ég heyra svar hennar með eðlilegum
hætti. Hún svaraði: „Það var alls ekki tilgangur minn að
valda þér tárum, þú sem ert svo góð, en það var farið
svo hræðilega illa með mig í þessu húsi. Ég var vandræða
manneskja, það er mér að kenna að ýmsu hefur verið
hnuplað frá þér. Ég sé svo eftir að hafa komið henni til
að gera það.“ (Það er alveg rétt, að ég saknaði ýmissa