Morgunn - 01.12.1953, Blaðsíða 72

150
MORGUNN
gert er ráð fyrir því, að Jesús hafi talað þau, meðan hann
var enn með þeim i jarðnesku holdi. Lærisveinarnir vissu
þá og sáu, að hann var lifandi. En fá þessi orð ekki dýr-
lega merking og annað innihald og meira, ef hann hefur
komið til þeirra yfir sjálft dauðans djúp, í himneskum
Ijósvaka-líkama upprisunnar, og sagt með sigurkrafti
reynsluvissunnar við hinn undrandi lærisveinahóp: ,,Ég
lifi, og þér munuð lifa!“?
,,En nú fer ég burt til hans, sem sendi mig,“ sagði Jesús
við lærisveinana siðasta kvöldið, sem hann var með þeim
jarðneskum samvistum. „Og enginn yðar spyr mig: „Hvert
fer þú? heldur hefur hryggð fyllt hjarta yðar------.“
Efasemdirnar gegn því, að þessari spurning verði svar-
að, koma ekki aðeins úr herbúðum kirkjutrúarfólksins,
sem vitanlega ætti þó að hafa trúna, heldur einnig frá
efnishyggjumönnum, sem engu geta trúað í þessum efn-
um. Þessir menn láta vitanlega ekki sannfærast af full-
yrðingum Ritningarinnar og reynslu kirkjunnar manna á
liðnum öldum, en við þá getum vér spíritistar hiklaust
fullyrt, að til vor hafi borizt örugg vitneskja, sem ekki
heimtar neina trú, örugg vitneskja um fyrstu sporin, sem
sálin gengur á hinni miklu ferð frá vorum heimi til hins
komanda. Ferð, og þó er sennilega ekki þar um neina
ferð að ræða, í venjulegri merking þess orðs.
Heimur andanna er ekki í neinni órafjarlægð, hann er
ekki uppi í himingeiminum, hann er mitt á meðal vor,
eins og heilög Ritning segir oss, að Kristur hafi einu sinni
sagt: „Því sjá, guðsríki er mitt á meðal yðar.“ En orðið
„guðsríki" er víða í Nýja testamentinu notað í merking-
unni: heimur andanna. Þessari kenning hafa einnig haldið
fram kristnir dulsinnar fyrr á öldum, og hún hefur fengið
stórmerkilega staðfesting frá sálarrannsóknum nútímans,
eftir að kristnir menn hafa um aldaraðir gleymt hinni
gömlu kenning dulspekingsins þýzka, Jakobs Böhme, og
almennt talið heimkynni framliðinna manna einhvers stað-
ar í órafjarlægðum himingeimsins.