Morgunn - 01.12.1953, Side 25

MORGUNN 103
Einar H. Kvaran var fæddur 1859, dúinn 1938, 78
ára.
„Hár hans hefur að mestu verið orðið hvítt, en verið
mjög farið að þynnast ofan á höfðinu. En dálítið erfitt
er að greina þetta í birtunni, sem er umhverfis hann.“
Þetta er rétt.
„Ennið er mikið og fagurt, hátt og breitt, fagurlega lagað.
Hann hefur skegg á efri vör, það er mjög orðið hært.“
Þetta munu allir kannast við, er sáu hann, og myndir
af honum nœgja til að sýna, að þetta er rétt.
„Augun eru björt, og það er eins og leiftri bregði stundum
fyrir í þeim.“
Þetta var svo. Eg tók oft eftir því, einkum er liann
ræddi hugðarmál sín.
„Getur þú kannast við mann, er þetta eigi við?“ spurði
Messenger, og ég svaraði því játandi. „Jæja, gott er það.
Ég held líka að þú hljótir að gera það, hann er þér svo
nálægur. Þið hafið verið mikið saman, verið nánir vinir.
Það er eins og hann elski þig.“
Hér vil ég minna á ræðu þá, er ég flutti í S.R.F.l.
og er prentuð i 20. árg. Morguns.
„Hann segir: bróðir minn, og þó hafið þið ekki verið
bræður í venjulegum skilningi, en hann segist hafa rétt
til að nefna þig því nafni.“
Þetta er rétt.
Messenger spurði, hvort ég gæti skilið þetta og játaði ég
því. Hann sagði þá: „Gott, mikið er ég feginn. Heyrðu,
þú varst hjá honum síðustu árin, sem hann var á jörð-
unni. Ekki beinlínis í íbúðinni hans, en sama sem.“
Eftir að ég kynntist Kvarans-hjónunum, mátti segja
að ég væri heimamaður hjá þeim og leigði síðari
ár hans í húsi þeirra.
„Þú hafðir herbergi, sem voru beint yfir íbúðinni hans.
Það var svo sem ekki langt á milli ykkar, enda komst
þú oft niður til hans og hann upp til þín. Þið þurftuð víst
oft að hittast. Það hefur verið náið samstarf á milli ykkar.