Morgunn - 01.12.1953, Qupperneq 41

MORGUNN
119
hans að upptökutækinu. Hann lét ekki segja sér tvisvar
en setti tækið af stað. Raddirnar tóku til, bæði tal og söng-
ur, og hin dularfulla hönd sleppti ekki af úlnliði dr. West-
woods fyrr en upptökunni var lokið.
Eftir fundinn spiluðu tilraunamennirnir plötuna, sem
hafði heppnazt ágætlega, en enginn var glaðari en Ada
sjálf. 1 fyrsta sinn á ævinni heyrði hún raddirnar sínar
tala og syngja.
Hver hafði framleitt þessar raddir? Ekki miðillinn. Til
þess hefði hún orðið að rísa upp úr stólnum sínum og
beygja sig síðan niður að upptökutækinu, en allan tímann
lá hún eða sat meðvitundarlaus í sæti sínu. Enginn fundar-
gestanna, því að til þess hefðu þeir orðið að rísa úr sæti
og skríða undir borðið, þar sem tækið var. Hér höfðu sann-
anlega önnur öfl verið að verki.
Fram að þessu hafði efnafræðiprófessorinn stjórnað
grammófóninum i myrkrinu, og tekið plöturnar úr búnk-
anum eins og þær lágu fyrir, svo að hvorki hann né aðrir
gátu vitað, hvaða lag yrði leikið næst. Á einum fundinum
sagði prófessorinn, að nú hefði grammófónninn verið dreg-
inn upp án þess hann snerti hendi við, og samstundis kom
rödd, sem sagði: „Nú ætla ég að leika lagið og
nefndi ákveðið lag. Eftir þetta tóku dularöflin að sér að
stjórna grammófóninum, þau völdu að eigin vild plöt-
urnar, sem voru leiknar, og tilkynntu áður, hvaða lag yrði
leikið. 1 tilraunamyrkrinu hafði aldrei verið hægt að
segja það fyrir, þar sem plöturnar voru valdar í þreifandi
myrkri, meðan háskólaprófessorinn valdi plöturnar. Hér
voru ofjarlar hans i þessum efnum að verki.
Enn var dr. Westwood óánægður með tvennt. Hann
vildi komast hjá að þurfa að reka tilraunirnar í myrkri,
og hann vildi komast hjá að hafa miðilinn í transi. Hvernig
átti hann að fá vilja sinn í þessum efnum?
Þá var það um bjart sumarkvöld í ljósaskiptunum, að
dr. Westwood stakk upp á því, að reynt yrði að fá fram
fyrirbrigðin, án þess að myrkva herbergið og án þess