Morgunn - 01.06.1947, Qupperneq 19

MORGUNN
13
skipaninni. „Og nú, þegar ég skrifa þetta, er allt eins í
herþerginu og ég sá það þá, rúmið mitt komið á þann stað,
sem ég hafði engan veginn búizt við, að það ætti eftir að
standa á, og aðrir húsmunir sömuleiðis." Annað dæmi sama
eðlis minnist hún einnig á. Hún var að heimsækja vinkonu
sína, og á leiðinni í gegn um garðinn heim að húsinu mætti
hún likfylgd, sem fór fram hjá henni og hún sá greinilega
með skyggni sinni. Þetta var í glaða sólskini. Vinkona
hennar kom til dyra, og þegar M. B. spurði um manninn
hennar, sagði hún, að hann væri dálítið lasinn þennan dag,
en enginn taldi ástæðu til að óttast neitt í sambandi við
hann. En innan eins árs var hann látinn, og líkfylgdin fór
vitanlega þessa leið, heiman frá húsinu.
Þetta segir höf réttilega benda oss á það, hve tíminn
sé í raun og veru óverulegur, þegar maður geti skynjað
á sama tíma nútíðina og framtíð, sem sé annars algerlega
hulin, um leið, og í niðurlagi þessa kafla ritar hún á þessa
leið:
,,----Hin yfirvenjulega sjón er allt önnur en hin venju-
lega líkamlega sjón vor. Þannig get ég t. d. setið í herbergi
mínu og húsmunirnir eru þar í kring um mig augljósir,
svo og myndir á veggjum. En þegar hin yfirvenjulega sjón
min fer að starfa, hverfur mér bókstaflega umhverfið í
herberginu, ég sé það ekki lengur, heldur aðeins hið yfir-
venjulega umhverfi eitt. Þetta hefi ég þrásinnis reynt.“
Hún vitnar því næst í umrnæli Harry Price, háskólakenn-
ara í Oxford, um þetta, en hann segir:
„Þetta virðist vera nokkurnveginn hið sama og oft
gerist í venjulegum draumum, þegar við verðum vör við,
eða skynjum hluti, sem eru ógagnsæir og eru fastir fyrir
skynjuninni, en skynjum þá ekkert af hinu raunverulega
umhverfi. Það virðist svo, sem þessar skynjanir séu hvorki
algerlega hugrænar eða algerlega hlutrænar, en liggi ein-
hversstaðar þar á milli.“
Þá bendir höf. á, að til sé einnig það, að maður sjái sam-