Morgunn - 01.06.1947, Síða 43

MORGUNN
37
Því næst segir höf., Margery Bazett, frá ýmsum dæm-
um þessa úr eigin reynslu sinni, og er eitt þeirra þetta:
„Mig langar að lýsa því, hvernig hægt er að nota þetta
vald, þennan hæfileika, til þess að grennslast eftir fólki,
sem er „saknað,“ hefir týnzt. Það er stundum hægt að
komast á snoðir um afdrif þess með því móti, að halda á
einhverjum hlut, sem því hefir tilheyrt, hlut, sem það hefir
notað.
Fyrir nokkurum árum bar svo við, að ég hafði lengi dags
verið að aka í bifreiðinni og kom seint heim, en þá beið mín
ókunnur gestur heima.
Þetta var kona, sem sagði mér, að vinkona sín væri
stödd í miklum erfiðleikum, vegna þess, að niu ára gamall
sonur hennar væri týndur og hefði ekki komið heim í tíu
daga. Konan væri yfirkomin af ótta um afdrif hans. Faðir
hans væri dáinn, en hún yrði sjálf að vinna utanhúss
daglega og skilja börnin eftir heima mikinn hluta dags-
ins. Þessi drengur væri elztur barnanna og hefði orðið að
gæta hinna tveggja, sem væru yngri.
Það hefði sézt síðast til hans, að hann hefði verið send-
ur með peninga í búð til þess að kaupa eitthvað fyrir
heimilið, en um kvöldið, þegar móðirin kom heim, hefðu
bömin sagt, að John (dulnefni) bróðir þeirra hefði ekki
komið heim aftur. Þessi vinkona móðurinnar, sem kom
til mín fyrir hana, skildi eftir hjá mér lítinn bút af neti,
sem John hafði búið til, ef ske kynni, að netbúturinn gæti
hjálpað mér til að ná sambandi við drenginn. Konan hafði
heyrt, að ég hefði stundum hjálpað fólki í samskonar
vandræðum og bað mig nú innilega, að reyna að hjálpa
móðurinni, sem væi’i friðlaus síðan drengurinn hennar
hefði horfið.
Þetta sama kvöld hélt ég á netbútnum og reyndi að
taka á móti einhverri vitneskju um drenginn, og þá
vitneskju fékk ég óðara, að allt væri öruggt um hann
og að hann væri í góðra manna höndum, ekkert hefði