Morgunn - 01.06.1947, Síða 54

48
MORGUNN
sá ég fram undan mér mjög há fjöll. Skyldi ég virkilega
eiga að fara upp þessi feikna fjöll, hugsaði ég, og jafn-
framt skaut þeirri hugsun upp í huga mínum, sú hræðilega
hugsun, að ef blessuð börnin mín vöknuðu og sæju líkama
minn liggjandi í rúminu sem liðið lík, og þau alein í húsinu!
Áfram var haldið og komið að fjöllunum. Þar varð
fyrir mér heljarstórt bjarg, sem skipt var í tvennt og var
örmjó rauf í það. Ég ætlaði að fara fram hjá bjarginu,
en vera sú, sem stjórnaði för minni, benti mér að fara
í gegnum þessa sprungu og vitanlega varð ég að hlýða, og
komst það, með ótrúlegu móti.
Þegar upp á fjallið kom, sá ég í fjarska sólroðin fjöll,
eða svo virtist mér, en þegar nær dró, sá ég að þetta voru
hús, fremur stór þyrping, og var það að sjá utan í fjalls-
hlíðinni. Það sem vakti undrun mína, var, að ég sá fólk,
sem sat þarna og virtist vera að baða sig í sólskininu,
flest var þetta aldrað fólk. Ekki man ég eftir að ég þekkti
neitt af þvi.
Fyrir framan pallinn, sem fólkið sat á, var steinsteypt
þró, sem mér sýndist vera full af vatni og var líkust sund-
laug. Ég horfði á þetta litla stund, en svo bendir fylgdar-
maður minn mér að fara þarna niður í. Vitanlega hlýddi
ég tafarlaust, það var ekki um annað að gera. Þegar ég
hafði steypt mér út í, fann ég ekki til vatnsins, og komst
svo hjálparlaust upp á bakkann aftur. Þá varð mér litið
til fólksins sem sat þarna og sá að það hugsaði: „Hann er
ekki dáinn, þess vegna kemst hann svona fljótt upp úr.“
Rétt í því finn ég, að tekið er utan um axlir mér og mér
snúið i hálfhring. Sé ég þá inn í sal líkt og loftsal og sé ég
hvar gamallt fólk situr þar, til vinstri handar, þegar horft
var inn, en hægra megin sé ég konu standa við borð og
er hún að vinna þar eitthvað, sem ég gat ekki greint.
Þegar hún lítur við, þekki ég konu mína, en hún var þá
dáin fyrir þrem árum, og ætlaði að ganga til hennar, í
raun og veru ætlaði ég að hlaupa, því ég þráði hana mjög,