Morgunn - 01.06.1947, Qupperneq 70

64
MORGUNN
London, er ég kom þangað. Við urðum harla fegnir að hitt-
ast og geta verið saman, og svo vel vildi til, að ég hafði
pantað 2 herbergi í hóteli, en þar sem væntanlegur ferða-
félagi minn héðan að heiman gat ekki farið, sat ég uppi
með herbergin, og nú flutti Jónas í annað þeirra, og gátum
við því verið saman í öllum okkar frístundum.
Þegar Jónas heyrði hvert ég æ£laði, vildi hann auðvitað
fá að vera með, og var það mál auðsótt frá minni hálfu.
Við lögðum af stað á tilteknum tíma í einkabíl eins vinar
míns, Englendings, sem ekkert hafði kynnzt sálrænum
efnum.
Hann fann auðvitað Christchurch Road, og hlið með
spjaldi. sem letrað var á: ,,The Sanctuary." Þar gengum
við inn og eftir stíg með lifandi girðingu úr ,,Buxbom“ til
beggja handa. Þetta var gangur inn í fagran garð, umluktan
stórum trjám. Fuglakvakið var dásamlegt og mikill friður
hvíldi yfir öllu þessu yndislega umhverfi.
Byggingin stendur í garðinum og er tveggja hæða hús.
Sérstakur inngangur er í kapelluna.
Fyrst er komið inn í anddyri, sem er biðstofa með borð-
um og sætum. Úr því er inngangur bæði í kapelluna og
íbúðina.
Þegar við komum þarna í anddyrið, voru þar fyrir nokkr-
ar manneskjur, er auðsjáanlega biðu eftir að komast að
í kapellunni. Þarna var afar mikil kyrrð yfir öllu, enda
teppi á gólfi, svo fótatak heyrðist ekki.
Á móti okkur kom öldruð kona og ég sá strax að það var
ekki Mrs. Parish, þvi hana þóttist ég þekkja af myndum,
enda reyndist þetta vera ráðskona hennar í heimilinu.
Hún sagði okkur félögum að lagt hefði verið fyrir sig
að fylgja okkur strax inn í kapelluna, og gerði hún það.
Okkur varð dimmt fyrir augum, er við komum úr sól-
skininu inn í kapelluna, en brátt birti og við gátum skygnzt
um þar inni.
Þetta var lítill salur með upphækkuðu gólfi fyrir enda,