Morgunn - 01.12.1951, Qupperneq 61

Bréf frá Guðmundi HannessynÉ
Í SVARTASKÓLA.
Framh.
IV.
31/1. ’ll. Hvað skal nú til bragðs taka, lesari góður,
eftir þennan síðasta fund með ölum draugaganginum?
Ekki er til neins að dyljast þess, að við höfum til þessa
gripið í. tómt, er við lögðum snörur fyrir svikarana í
draugafélaginu. Annaðhvort er hér ekki um svik að ræða,
eða þau eru leikin af aðdáanlegri list, sem betur væri
varið til einhvers þarfara. Við erum hér í illum vanda
staddir. Annars vegar getum við ekki trúað því, að þessi
fíflalæti standi í sambandi við dauða menn, getum yfir-
leitt ekki trúað því undri, sem slík trú byggist á, og svo
er allt þetta að flestu leyti svo fjarstætt geðfelldum hug-
sjónum um annað líf. Hins vegar finnum við enga álitlega
smugu, sem skýrt geti fyrirbrigðin á eðlilegan hátt. Miðl-
inum væri að vísu í lófa lagið að koma svikum við í ýmsu
smávegis, t. d. með búktali, hreyfingum hluta, sem nærri
honum eru o. fl., en mestur hluti fyrirbrigðanna er þó
þannig, að sjálfur miðillinn á þess engan kost að koma
brögðum við. Við erum þá litlu bættir þó eitthvað af fyr-
irbrigðunum væru prettir, sjálfráðir eða ósjálfráðir, ef
þau að miklu eða einhverju leyti eru óskiljanleg undur.
Eftir allt þetta verðum við vondaufir um það að upp-
götva svik eða geta skýrt fyrirbrigðin. Það verður að
segja svo hverja sögu sem hún gengur. Samt sem áður:
Við veröum að grafast betur fyrir þetta. Hver veit nema
einhver óvænt heppni vilji okkur til, ef við höldum þolin-
móðlega áfram að athuga og höfum augun opin!