Morgunn - 01.06.1952, Qupperneq 17

MORGUNN
11
hafði hún oft hjálpað vinum i vanda. Frú Binet hafði með-
ferðis vinnuseðil frú Métivet og Ijósmynd af henni, rétti
miðlinum og sagði: „Reyndu að sjá fyrir mig, hvar þessi
kona er stödd, og hvað hún er að aðhafast“.
Miðillinn, frú Barbier-Morin, þagði andartak og sagði
svo:
„Frúin, sem á þennan seðil, er ekki á lífi. Ég sé hana
liggjandi undir grjóthrúgu, einhvers staðar hér nálægt
okkur. Ég sé logandi rautt Ijósker þarna hjá. Ég sé þrep
niður götuna, en frúin hefur ekki farið niður þrepin.“
Frú Binet bað um nánari upplýsingar, en miðillinn svar-
aði: „Ég get ekki sagt yður, hvar þessi gata er, en ég finn,
að hún er hér í nágrenninu. En einnig get ég sagt yður,
að þótt lík konunnar sé ægilega skaddað, er andlit hennar
alveg óskaddað. Ég sé þetta eins skýrt fyrir mér og á
ljósmynd."
Frú Binet flýtti sér til lögreglustöðvarinnar með þessar
upplýsingar. Lögregluþjónninn, sem hún talaði við, tók
henni með mestu efasemdum, þegar hann heyrði, að upp-
lýsingarnar kæmu frá miðli, en sagði henni þó, að í Che-
valier-de-Labarregötu í þessu borgarhverfi hefði raunar
hrunið veggur fyrir skömmu, en aðeins einn hundur hefði
orðið fyrir slysi af hruninu. Frú nokkur, sem hann nefndi,
hefði verið á gangi eftir götunni, til þess að viðra tvo smá-
hunda sína, og hefði naumlega sloppið með annan hund-
inn, þegar veggurinn hrundi. En hún hefði staðfest með
eiði, að enginn annar hefði verið á gangi í götunni en
hún og hundar hennar, þegar óhappið skeði. Þá hefðu
brunaliðsmenn verið kvaddir á vettvang. Hefðu þeir graf-
ið upp dauðan hundsskrokkinn, en ekkert annað fundið.
En samkvæmt lögreglusamþykktinni hefði samt verið
sett rautt Ijósker við grjóthrúguna til viðvörunar þeim,
sem um veginn færu. Enn fremur lægju þrep niöur götuna
á þessum stað. Þess vegna tóku lögregluþjónarnir að sér
að gera nýja leit í hrúgunni sunnudaginn 16. marz. Þá
grófu þeir upp hinn hryllilega skaddaða líkama frú Mé-