Morgunn - 01.06.1952, Qupperneq 79

MORGUNN
73
lega ef við illkynjaða gikt var að etja. 1 nokkrum tilfell-
um stóð hún fyrir aftan hinn sjúka, rétti hendur í áttina
til hans og dró armana síðan að sér. Þá var eins og segul-
straum legði úr höndum frúarinnar og hinn sjúki féll
aftur á bak í áttina til hennar. Stóðu þá tveir karlmenn
fyrir aftan hann, maður frú Iversen og annar, sem oft
hjálpaði til á stofunni, og gripu þeir sjúklinginn í fallinu.
Bersýnilega var um einhvern straum að ræða, sem sogaði
sjúklinginn aftur á bak. Sumir sögðust finna glögglega
þessa einkennilegu strauma fara um sig. Aðrir fundu ekki
neitt, þar á meðal ég. „Það er sterkur straumur í dag,“
sagði frú Iversen og strauk annarri hendinni yfir hnén
á miðaldra manni, sem sat á stól skammt frá henni.
„Standið þér nú upp,“ sagði hún svo. Maðurinn ætlaði að
standa upp, en var eins og í hafti og tókst ekki að standa
upp eða skilja fæturna að, þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir.
„Ég get það ekki,“ sagði hann því næst mjög vandræða-
lega. Frú Iversen hló lítið eitt, strauk aftur hendinni um
hné mannsins, en þó á nokkuð annan hátt, og sagði svo:
„Getið þér nú staðið upp?“ Það var eins og hlekkir dyttu
af manninum. Hann rétti úr sér. Nú gat hann staðið upp.
„Ég gjörði þetta bara að gamni mínu,“ sagði frúin vin-
gjarnlega. „Næsti,“ sagði hún svo. Stúlka, á að gizka 27
ára, gekk fram. Frú Iversen horfði á hana litla stund.
„Hafið þér verið hér áður?“ sagði hún. Frú Iversen var
svo einkennilega glögg á allt það fólk, sem til hennar kom,
að hún kannaðist við það allt aftur, næstum undantekn-
ingarlaust. En nú var hik á henni. Það leit ekki út fyrir
að hún byggist við stóru undri þennan daginn. Stúlkan
kvaðst hafa komið einu sinni áður, og nú rann ljós upp
fyrir frú Iversen. Ég mundi einnig eftir stúlkunni, en trúði
tæpast mínum eigin augum. Fyrir einni viku hafði þessi
stóra og glæsilega kona komið inn í stofuna við tvær hækj-
ur, og auk þess höfðu tveir stutt hana sitt hvoru megin.
Nú gekk hún hækjulaust, og ég sá ekki, að hún væri neitt
hölt. „Ég hef verið svo þungt haldin af gikt og af þeim