Morgunn - 01.12.1962, Blaðsíða 20

106
MORGUNN
próf. Tenhaeff fer með Croiset í samkomuhús þar sem
áformað er að halda fund eftir viku eða hálfan mánuð.
Síðan bendir hann Croiset á ákveðin sæti og spyr hver
muni setjast þar þegar fundurinn verði haldinn. Það
bregst varla að Croiset segir þar hiklaust og rétt fyrir.
Við eina slíka tilraun í Rotterdam lenti Tenhaeff á
sæti nr. 18 og spyr Croiset, hver muni setjast þar. — Ég
sé engan, segir Croiset. Prófessorinn varð hissa og lend-
ir síðan á 3 sæti og spyr hann hver muni sitja hér.
„Kona einhvers taugasérfræðings. Hún hefur nýlega
orðið fyrir bílslysi á Ítalíu og skaddast í andliti."
Þegar fundurinn síðan var haldinn, gerði vondskuhríð
og komu færri en ætluðu. Enginn sat .í 18. sæti. En í 3.
sæti settist kona með ör á andlitinu.
Þegar próf. spurði hana um örið, sagðist hún hafa
orðið fyrir slysi suður á Italíu.
„En hvemig vitið þér um þetta, bætti hún við“.
Tíminn leyfir ekki að rekja hér fleiri frásögur af
þessu tagi. En eftir hart nær 40 ára rannsóknir á fjar-
skyggni og öðrum dulhæfileikum, er próf Tenhaeff eklci
aðeins fullkomlega sannfærður um, að þessi fyrirbæri
eigi sér stað, og hafi átt sér stað með mannkyninu frá
elztu tíð, heldur rnuni rannsóknir þessara fyrirbæra
geta haft hina stórkostlegustu þýðingu á fjölmörgum
sviðum og kunni að leiða til þess, að vísindin verði gjör-
samlega að endurskoða allar sínar kenningar bæði um
tímann og rúmið, og viðhorf okkar allt til þessarar
undursamlegu tilveru.