Morgunn - 01.12.1962, Qupperneq 33

MORGUNN
119
stórmerki á fundum Slades. Og þegar höf. þróunarkenn-
ingarinnar, Ch. Darwin, frétti um þessi furðuverk, sagði
hann: „Guð hjálpi okkur, ef við eigum að fara að trúa
öðru eins og þessu!“
Fundi sína í Englandi hafði Slade haldið í viðurvist
allmargra mikils metinna manna, en samt var honum
stefnt fyrir dómstól vegn svika. Próf. Lankaster stóð
fyrir þeim málarekstri, og þegar sann var spurður,
hverjar sannanir liann hefði fyrir svikaákæru sinni,
svaraði hann naumast, en kvað slíkar sannanir ekki nauð-
synlegar, fyrirbrigðin, sem sagt væri frá, gætu einfald-
lega ekki gerzt. En miðlinum kom drengileg hjálp frá
vísindamanni, sem þá var í fremstu röð, A. R. Wallace,
heimsfrægum lífeðlisfræðingi. En Slade var dæmdur eft-
ir gömlum lögum, sem bönnuðu spásagnir og þessháttar
„kukl“. Gáfaður lögfræðingur reis upp og sýndi svo
rækilega fram á misfellur og vitleysur í dómsmeðferð-
inni allri, að „réttvísin" sá sér þann kost vænstan, að
láta ekki fullnægja dómnum.
Eftir þessa meðferð tók Slade því feginshendi að
þiggja boð próf. Zöllners og koma til Leipzig og láta
rannsaka hæfileika sína þar hjá víðfrægum manni og
samstarfsmönnum hans.
Próf. Zöllner var orðinn heimsfrægur vísindamaður í
stjarneðliðsfræði, helgaði sig vísindum sínum algerlega,
og móðir hans stýrði heimili hans í Leipzig. Hann hafðí
þegar áður sýnt þann alltof fágæta drengskap, að fara
eigin götur og halda sínu máli fram hvað sem stéttar
bræður hans í háskólaheiminum sögðu. Við sviksemi og
ódrengskap hafði hann litla þolinmæði og tók þrásinnis
hörðum höndum á slíkum mönnum opinberlega. En
sannleiksástríðu hans og afdráttarlausu sannleiksholi-
ustu var ekki unnt að draga í efa. Til þessa manns lá
hú leið hins umkomulitla, ameríska miðils eftir með-
ferðina á Englandi.
Þegar þetta var, hafði próf. Zöllner raunar lesið nokk-