Morgunn - 01.12.1962, Qupperneq 43

MORGUNN
129
ur og trúarbragðahöfundur. sem milljónir manna fylgja
enn þann dag í dag, greindi á milli þeirra, sem „fæðast
vitrir“ og hinna, sem „eiga erfitt með að læra."
Skynsamur kristinn maður krefst þess ekki aðeins að
lífið skuli vera réttlátt, heldur og að það skuli vera
skiljanlegt. Getur endurholdgunarkenningin hjálpað í
þessum efnum? Ég álít að hún geri það.
Tökum sem dæmi, að spillt persóna eða veraldlega
sinnaður maður deyi. Setjum sem svo, að frá trúarlegu
sjónarmiði hafi þessi maður spillt lífi sínu algjörlega.
Getur flutningur hans yfir á andlegt tilverusvið full-
komnað allt, sem gera þarf? Væri það ekki svipað því
að setja mann, sem aldrei hefur gefið sig hið minnsta
að því að skilja tónlist, inn á ævarandi tónleika, eða
mann, sem aldrei hefur lært að dá listir, inn í listasafn,
sem hann á ekki undankomuleið úr? Getur maður, sem
hefur algjörlega hafnað andlegum málum, verið sæll í
andlegu umhverfi? Ef þér segið, „ójú, hann getur lært
á næsta tilverusviði." — Getur hann það? Leiða ekki
slikar hugmyridir af sér, að jarðlífið sé tilgangslaust?
Sem dæmi um vanþroska slculum vér hugsa oss mann,
sem aðeins lifir til þess að fullnægja kynhvötum sínum,
án minnstu hugsunar um aðra eða göfugri eiginleika
sína. Er líklegt að þessi maður, sem ekki hefur tamið
líkamlegar ástríður sínar, nái háum andlegum þroska?
Ég álít, að þannig sé oss ómögulegt að sleppa við að
gangast undir reynslupróf lífsins. Það væri jafn fráleitt
og óheilbrigt sem að segja læknastúdent, er fallið hefur
á hæfnisprófinu, að fást ekkert um það, heldur annast
lækningar eins og hann væri hæfur til þess. Standist ég
ekki þau próf, sem mér er aðeins unnt að gangast undir
í jarðneskum líkama, verð ég þá ekki að koma aftur til
þess að reyna við þau að nýju?
Þetta virðist ekki aðeins eiga við um kynferðismálin,
heldur og um drottnun yfir öðrum. Skyldi Hitler nú vera
bjartur engill á framfarabraut í ríki andans, eða mun
ð