Morgunn - 01.12.1962, Síða 58

144
MORGUNN
þreytt og reyndi að hrinda þessu fr ásér. Þá heyrði hún
eins og kveinandi rödd, sem sagði: „Hjálpaðu mér, viltu
biðja fyrir mér, ég dó í nótt“. Konan svaraði kuldalegar
„Ég bið engan að biðja fyrir mér og ég bið sjálf ekki
fyrir neinum“. En röddin hélt áfram og samtímis sá
konan kvenveru, sem draup höfði. Og þegar veran lyfti
höfði, sá konan að þetta var æskuvinkona hennar. Síðar
kom í ljós að æskuvinkonan hafði andazt þessa nótt. En
konan hafði enga hugmynd haft um að hún væri veik.
Við skulum gefa gaum að drengnum, sem svaf með-
vitundarlaus og birtist frænku sinni í Rómaborg. Sé
sagan sönn, þá er hér um að ræða fiarhrif annaðhvort
frá undirvitund hins sofandi drengs sem þá hefir getað
sent frá sér hugsun þrátt fyrir algert meðvitundarleysi,
eða fjarhrif frá ættingjum hans. Það að unnt sé að yf-
irfæra til annars manns mynd af þriðja aðila, er ákaf-
lega sjaldgæft fyrirbæri, þótt það hafi sannalega tekizt
með tilraunum, að því er vísindamaðurinn Tyrrell full-
yrðir.
Um söguna af konunni, sem sá látna æskuvinkonu
sína, er það að segja, að liún var algerlega ókunnug fjöl-
skyldu æskuvinkonunnar, svo að erfitt er að skýra sýn-
ina, sem fjarhrif frá henni, þ. e. fjölskyldunni.
Um söguna af konunni, sem heyrði gamla kunningja-
konu, sem hún vissi ekki að væri látin, né hefði verið
veik, er það að segja, að hún þekkti látnu konuna mjög
lauslega. Fjarhrif frá fjölskyldu hennar koma naumast
eða ekki til greina. Hafi móttakandinn fengið fjarhrifa-
tilkynningu frá hinni dánu eða deyjandi konu,, hefir
undirvitund hennar sett á svið dálítinn leik og framleitt
röddina, sem kallaði á hjálp.
Fyrir kemur það, að dáinn maður eða deyjandi kemur
fram skilaboðum, sem hann hafði áður lofað að koma
fram, er hann dæi.
Frönsk kona, frú A. átti slíkt loforð hjá vinkonu sinni
frú B, sem dó vinum sínum og fjölskyldu til mikillar