Morgunn - 01.12.1962, Síða 65

MORGUNN
151
letrunina var dagsettur deginum áður, þ. 23. sept og var
þá enn ekki kominn til Tweedale-fólksins, og það hélt
að áletrunin væri fyrir löngu komin á steininn.
Mér þykir þetta mjög merkilegt mál, og það er alveg
óvenjulega vel vottfest, því að presturinn hélt dagbók
yfir öll fyrirbrigðin. Maður verður sennilega — og því
miður — að hugsa, að hugur margra framliðinna sé
bundinn við eins ómerkileg viðfangsefni og legsteininn.
John Harford, sem dó í júní 1951, hafði beðið vin
sinn, Hepperfield, að líta til með ekkjunni. Hann lofaði
því og kom henni fyrir uppi í sveit, þar sem vinafólk
hans lofaði að annast hana. Nokkru síðar vildi einn af
ættingjum Harfords heitins koma ekkjunni fyrir hjá
skólakennara nokkrum og Hopperfield hafði ekkert á
móti því. Nokkur ár liðu. Þá varð það nótt eina, þegar
Hopperfield lá glaðvakandi í rúmi sínu, að tjöldin voru
dregin frá rúmi hans og hann sá Harford heitinn standa
við rúmið, og horfa með ásökun í auga á sig. Hann
sagði: „Hopperfield, vinur, ég er kominn vegna þess að
þú hefir ekki efnt orð þitt, að líta til með konunni minni.
Hún býr við sorg og neyð". Hopperfield endurnýjaði lof-
orð sitt, og vinur hans virtist verða ánægður. Þegar
Hopperfield fór að rannsaka málið, kom í ljós, að skóla-
kennarinn hafði misst stöðu sína og fólkið ætlaði að
fara að senda ekkjuna í fátækrahæli.
Voru það fjarhrif frá ekkjunni, sem sköpuðu sýn
Hopperfields? Fjarhrifamynd af þriðja aðila er ákaf-
lega fágæt, eins og ég sagði fyrr. Eða var Harford, sem
ekki gat gleymt konunni, sem hann hafði elskað, hér
sjálfur að verki? Eða var hér um að ræða starf undir-
vitundar Hopperfields, sem hefir, án þess hann sjálfur
vissi, aflað sér upplýsinga um ekkjuna?
Deyjandi menn sjá þrásinnis „anda“ hjá sér, „anda".
sem eru komnir til að taka á móti deyjandi mönnum og
hvetja þá til að koma til sín.