Morgunn - 01.12.1962, Blaðsíða 67

M 0 R G U N N 153
þess að hin deyjandi kona hafði haft orð á því, að hún
sæi hjá sér framliðna vini.
Við andláti frú Rogers var búizt þessa nótt. öllum
dyrum fram að ganginum var læst. Kl. milli tvö og
þrjú sofnaði dóttirin. Hjúkrunarkonan, frú Wilson var
glaðvakandi. Henni varð litið til dyranna að sjúkrastof-
unni, ósjálfrátt, og í dyragættinni sá hún meðalhávax-
inn, axlabreiðan karlmann. Hann var beinvaxinn, hraust-
legur að andlitslit, með rauðbrúnt yfirvaraskegg og hár
og klæddur yfirfrakka, sem var óhnepptur. Hann var al-
varlegur að sjá, og án þess að hreyfa sig, leit hann
ýmist á sjúklinginn eða frú Wilson. Hún hélt þetta vera
venjulegan gest, en mundi þá allt í einu eftir því, að
allar dyr að ganginum voru rækilega aflæstar. Þá varð
hún óttaslegin og kallaði á dótturina. Þegar hún leit
aftur til dyranna, var maðurinn horíinn. Frú Rogers
var enn meðvitundarlaus.
Morguninn eftir kom frænka frú Rogers til að sjá
hana. Hjúkrunarkonan sagði henni, hvað fyrir sig hefði
borið um nóttina og lýsti manninum og hélt að þetta
myndi hafa verið Rogers sálaði. En frænkan hvað þetta
hafa verið nákvæma lýsingu, svo langt sem hún náði, á
fyrra manni frú Rogers, sem hét Tisdale og var dáinn
fyrir 35 árum. 1 öllu húsinu var ekki til ein mynd af hon-
um og hjúkrunarkonan vissi alls ekki, að frú Rogers
hefði áður verið gift.
„Hvað var þetta?“. Fjarhrif til hjúkrunarkonumii
frá hinni deyjandi konu? Frá lömuðum heila hennar
komin? Eða var fyrri maður hennar fyrir 35 árum lát-
inn, þarna sjálfur að verki?
Ég hefi nefnt hér nokkur dæmi þess, að látnir menn
virðast sýna sig jarðneskum mönnum. Allar þessar sýn-
ir komu sjálfkrafa, eða m.ö.o. án þess að við þeim væri
búizt eða tilraunir gerðar, t.d. með miðli, til að kalla
þær fram.