Morgunn - 01.12.1962, Blaðsíða 18

104
MORGUNN
veitast þetta svo létt að það er sem allt liggi opið fyrir
honum án þess að hann þurfi nokkuð fyrir því að hafa.
Sem dæmi um það má nefna, að höfundur þeirrar gi*ein-
ar um þetta, sem ég hér styðst við, að nafni Jack Harri-
son Pallack, segist hafa verið staddur heima hjá Croiset
21. maí 1960 ásamt próf. Tenhaeff. Þá hringir síminn
og Croiset tekur undir. Við hann talar maður úr bænum
Eindhoven 10 km frá Utrecht og segir, að daginn áður
hafi þar horfið 4ra ára barn, og leit lögreglumanna hafi
reynzt árangurslaus.
— Er leikvöllurinn þar sem bamið sást síðast, í einu
af nýju úthverfunum — spyr Croiset.
— Já.
— Er ekki óbyggt svæði á vinstri hönd þegar kemur
út af vellinum?
— Jú.
— Eruð þér ættingi bamsins?
— Nei, en ég á heima í næsta húsi.
— Þá get ég sagt yður eins og er. Útlitið er ekki gott.
Þó er bezt að halda áfram leitinni í kring um leikvöllinn.
Ég er hræddur um að lík barnsins finnist eftir þrjá daga
rétt hjá brúnni yfir skurðinn.
Þrem dögum seinna fannst lík bamsins við brúna.
Annað dæmi:
Þann 18. okt. 1959 hvarf ung stúlka frá sjúkrahúsi
í Tapeka í Kansas í Bandaríkjunum. Hún var dóttir pró-
fessors við háskólann í Kansas, er heitir Walter San-
delius. Árangurslaus leit hafði staðið yfir í þrjár vikur,
er prófessorinn hringdi í öngum sínum til Croiset alla
leið frá Bandaríkjunum.
Croiset spyr í símanum: Er nokkur á í námunda við
sjúkrahúsið?
— Jú, Kansasfljótið rennur þar rétt við.
— Ég sé hana hlaupa yfir brúna. Ég sé hana núna
í stórri borg og þar er mikill fjöldi af litlum bátum. Hún