Frjáls verslun - 01.01.2001, Qupperneq 64

Þorsteinn J. við uþþtöku á þættinum Viltu vinna milljón? Hann sþyr afröggsemi og einbeitnin skín úr sviþnum.
FV-mynd: Geir Olafsson
Þór Freysson uþþtökustjóri, Heimir Jónasson framleiðslustjóri og
Þorsteinn J. Stjórnendurnir ganga úrskugga um að alltsé á sínum stað,
altir sitji rétt og að Ijósin séu eins og þau eiga að vera.
FV-mynd: geir Olajsson
þar sem þættirnir eru sýndir hefur vinningsupphæðin verið
miðuð við milljón. Milljón pund, milljón dollara, milljón
danskar krónur. Þetta er upphæð sem skiptir verulega miklu
máli fyrir þá sem fá hana í hendur en hver slær hendinni á
móti íslenskri milljón?"
Nákvæmlega eins og fyrirmyndin „Það sem er ef til vill merki-
legt við þennan þátt er að þarna er sami sjónvarpsþáttur stað-
færður í fjölda ólíkra landa,“ segir Þorsteinn J. „Þetta þekkist í
leikhúsheiminum þar sem leikrit fara gjarnan frá Broadway til
West End og þaðan áfram til íslands. í íslensku útgáfunni af
Viltu vinna milljón erum við að nota formið og innihaldið, ekki
að endursýna eitthvað sem sýnt er annars staðar. Okkur er
mikið í mun að búa til gott sjónvarpsefni fyrir íslenska sjón-
varpsáhorfendur og það er ekki sjálfgefið að það takist þótt
efniviðurinn sé góður. Eg hef til dæmis heyrt þá gagnrýni að
þátturinn sé nákvæmlega eins og í Bretlandi og sannarlega er
formið það sama. En þetta er ekki sami þátturinn. Eg hef
stundum sagt að það að nota ekki hin frægu einkennisorð
þáttarins: „Er þetta lokasvar?" sé eins og að setja upp Hamlet
og sleppa setningunni: „Að vera eða vera ekki, það er spurn-
ingin,“ vegna þess að hún sé svo mikil klisja.“
Auðvell að svara heima Þorsteinn segist ekki hafa séð
spurningarnar frekar en keppandinn í hásætinu. „Eg væri nú
ómennskur ef ég vorkenndi ekki stundum þátttakendum sem
sitja í hásætinu og þurfa að hugsa skýrt í öllum þessum ljós-
um. Spennan er stundum nánast áþreifanleg. Þetta er samt
sem áður bara leikur og það besta við hann er að þeir sem
sitja heima í stofu vita alltaf betur en sá sem er í hásætinu.
Leikurinn er því ekki síður spennandi fyrir þá sem taka þátt í
honum heima hjá sér. Spurningarnar eru mjög ljölbreyttar og
það er engin trygging fyrir velgengni að hafa sérþekkingu á
einhverju sviði. Frægasta dæmið um það er ef til vill úr fyrsta
þætti þar sem ákaflega hæfur keppandi hafði ekki hugmynd
um hver Mick Jagger var.
En það sem mér finnst best við þættina er að áhorfendur
fá þarna að sjá sjónvarpsefni eins og það gerist best í heimin-
um. Það er skemmtilegt að rjúfa þessa faglegu einangrun
sem við erum oft í hér á Islandi og gera hlutina jafn vel og ef
til vill betur en gert er annars staðar. Það segir ef til vill mest
um hversu mikið er horft á þættina að fólk stoppar mig hvar
sem er, á götu eða í Melabúðinni, og vill ræða um einstaka
keppendur eða spurningar sem bornar voru upp í þættinum.
Það segir mér að við séum að ná til áhorfenda og að þarna sé
kominn þáttur sem hefur náð því að sameina aftur alla fjöl-
skylduna fyrir framan „kassann“.“B3
Er mennskur
„Ég væri nú ómennskur ef ég vorkenndi ekki stundum þátttakendum sem sitja í hásætinu og þurfa að hugsa
skýrt í öllum þessum Ijósum. Spennan er stundum nánast áþreifanleg," segir Þorsteinn J.
64