Saga - 1954, Blaðsíða 7

SuðuB'gjöngur Islendinga í fornöld.
I. Almennar athugasemdir.1)
Ferðir manna til Suðurlanda standa í nánu
sambandi við trúarlíf þeirra og við skipun róm-
versk-katólsku kirkjunnar um kirkjuaga og
refsingar, og er því ástæða til að víkja nokkuð
að þessum atriðum.
Kirkjan sú hafði vitanlega — og hefur enn —
sín lög og sínar siðareglur, sem stjórnendur
hennar og kennifeður hafa sett henni. Hver sá,
sem braut þessar reglur viljandi eða af gáleysi
eða vanþekkingu, hlaut að sæta viðurlögum
þeim, sem kirkjan hafði ákveðið eða kennivald-
ið setti inum brotlegu samkvæmt embættis-
heimild sinni. Sum brotin voru opinber, á al-
mennings vitorði, og lá þá opinber hegning við.
önnur voru leynileg, sem brotamaður einn vissi
eða mjög fáir aðrir vissu, þar á meðal hugrenn-
ingasyndir, og voru viðurlög þá einnig leyni-
leg. Skylt var mönnum að játa syndir sínar
(skrifta) einu sinni á ári að minnsta kosti fyrir
einhverjum þeim manni, sem embættisvald
hafði þegið af fyrirsvarsmönnum kirkjunnar
til viðtöku játningar brotlegra manna og til
þess að setja þeim viðurlög fyrir syndir þeirra.
1) Þar sem hér á eftir er vísað til fslendingasagna,
Biskupasagna og Sturlungu, er átt við íslendingasagna-
útgáfuna, Reykjavík 1946—1949.
Saga - 1