Saga - 1954, Blaðsíða 41

35
nokkur stórvirki og illræði á samvizkunni, auk
leiðinda vegna kyrrsetningarinnar í Noregi.
Árni beiskur mátti og hafa yfirbótar þörf fyrir
víg Snorra Sturlusonar. Segir sagan, að Gizur
hafi fengið lausn allra mála sinna á páfagarði,
og komust þeir félagar heilir aftur til Noregs
(Sturl. II. 416). Annars er ekki ólíklegt, að
Gizur hafi gengið fyrir kardínálann, sem sum-
arið 1247 kom til Noregs, og að samtal þeirra
kynni að hafa ýtt undir Rómför Gizurar.
Árið 1259 segir, að Ásgrímur Þorsteinsson,
bróðir Eyjólfs Þorsteinssonar ofsa, færi utan
og „úttil páfa“ (Sturl. II. 502). Ásgrímur hafði
verið að Flugumýrarbrennu 1253 með Eyjólfi
bróður sínum og á Þverárfundi 1255. Hefur
honum sjálfsagt ekki veitt af að létta á sam-
vizkunni með því að skrifta, sýna iðrun og fá
lausn. Ásgrímur kom út árið 1262 og var einn
þeirra, er skattinn sóru.
Þess má geta hér, að sagan lætur þau Þor-
stein drómund og Spes fara úr Noregi og ganga
suður til Rómaborgar til þess að friðþægjast við
heilaga kirkju fyrir hjúskaparmisferli sín. Eiga
þau að hafa tekið lausn og skriftir í Rómaborg
og gerzt síðan einsetumenn (Grettissaga 94. og
95. kap.). Ber öll sagan um þetta klerkakeim
mikinn, og er ágætur vottur um tíðarandann,
sem ríkti, þegar hún var skráð.
5. Það ræður að líkum, að nokkurir hafi
gengið suður héðan af landi sér til sálubótar,
þó að ekki væri svo um þá farið sem talið var
í 1.—4. hér að framan. Bæði hefur sumum leik-
ið forvitni á því að kynnast suðrænum löndum
og suðrænum þjóðum og allri þeirri dýrð og
auði, sem suðurfarar hafa frá sagt, og margur