Saga - 1954, Blaðsíða 29

23
var fæddur 1067 eða 1068 —, og er líklegt, að
hann hafi þær frá Gelli Þorkelssyni, afa sínum,
Þuríði Snorradótur eða þeim Haukdælum Teiti
ísleifssyni eða Halli inum gamla Þórarinssyni.
Mega þær því vel vera sannar, að minnsta kosti
í aðalatriðum. Báðir voru Stefnir og Þorvald-
ur stórættaðir menn og „heimsborgarar" hafa
þeir verið orðnir, sem víða hafa farið og mörg-
um kynnzt, og mikið hafa þeir viljað á sig
leggja fyrir trú sína og sér til sálubóta, enda
var slík för sem suðurför þeirra eigi svo lítil
frægðarför, ef vel tækist til.
Samkvæmt sögu Gísla Súrssonar, 38. kap., á
Auður Vésteinsdóttir, kona Gísla Súrssonar, að
hafa farið utan eftir fall Gísla, ásamt Gunn-
hildi mágkonu sinni, og eiga þær að hafa borizt
til Heiðabæjar á Jótlandi, tekið þar kristna trú,
gengið suður til Rómaborgar og eigi komið
aftur.
Engin tök eru á því að dæma um sannindi
sagnar þessarar. Ef hún er sönn, þá eru þær
stöllur víst fyrstu íslenzku Rómferlarnir, sem
farið hafa „eystri“ leiðina suður, og ef til vill
fyrstu íslendingarnir, sem suður til Rómaborg-
ar hafa gengið.
XJm 1015 hafa þeir Flosi Þórðarson (Brennu-
Flosi) og Kári Sölmundarson átt að hafa geng-
ið suður. I 158. kap. Njálssögu segir um suður-
göngu Flosa. Virðist hann hafa farið úr Suður-
eyjum (sbr. 157. kap.) og sigldi þaðan „suðr
um sjá“, og ætti því víst að hafa siglt suður
milli Bretlands og írlands og suður fyrir Bret-
land og þaðan austur til meginlandsins, líklega
til Normandí á Frakklandi. Þaðan hefði hann
svo átt að fara suður Frakkland til Miðjarðar-