Saga - 1954, Blaðsíða 39

33
borgar. Þessi hugsun kemur víða fram í verki.
Eins og getið var, eru þeir Brennu-Flosi og
Kári Sölmundarson báðir sagðir hafa gengið
suður. Hvort sem svo hefur verið eða ekki, þá
er hitt víst, að höfundur Njálssögu þekkir vel
þessa hugsun og hefur trú samtímamanna sinna
á verkunum suðurgöngunnar. Þess var og getið
áður, að Bjarni Brodd-Helgason er sagður hafa
gengið suður og andazt í þeirri ferð. Allir þessir
menn höfðu vafið sig nokkurum vandræðum.
Flosi hafði brennt saklausa menn inni, en hinir
höfðu vegið allmarga menn.
Skáld-Helgasaga 5. kap. lætur Helga ganga
suður og taka lausn af sjálfum páfanum, en
engar reiður má á þeirri sögn henda.
Eftir bardagann við Kakalahól var Þorvarð-
ur Höskuldsson og frændur hans nokkurir gerð-
ir utan þrjá vetur. Fóru þeir fyrst til Noregs,
en síðan til Danmerkur. Þaðan hófu þeir suður-
göngu og komust til Rómaborgar. En á norður-
leið andaðist Þorvarður (Ljósvetningasaga 21.
og 22. kap.). Þetta hefur gerzt laust eftir 1050.
Eftir víg Halls Kleppjárnssonar (1212) gekk
Kálfur Guttormsson suður og tók lausn mála
sinna (Sturl. II. 54).
Fyrir víg Hrafns Sveinbjarnarsonar (1213)
var Þorvaldur Snorrason gerður utan, og skyldi
hann eiga útkvæmt eftir fimm vetur, „nema
hann færi á fund páfa ok sættist við hann ok
fengi þat af honum, at hann væri utan þrjá
vetr“. Svo segir, að Þorvaldur hafi farið utan
og gengið suður til Róms og verið utan þrjá
vetur (Sturl. I. 441, 442). Hugsunin mun vera
sú, að Þorvaldur skyldi taka lausn og skriftir
Saga — 3