Saga - 1954, Blaðsíða 72

66
refsing var dæmd vegna þess, að lýstur barns-
faðir hafði svarið fyrir áburð hennar, var gert
heimilt að leysa sig undan húðlátsrefsingu með
3 marka fégjaldi.1) Stundum er ekkert um slíka
lausn sagt.2) Árið 1645 er konu, er maður hef-
ur svarið fyrir barnsfaðernislýsingu hennar,
dæmd húðlátsrefsing „á tólf mánuðum, meðan
föðurinn ekki lýsir“. Ef barnið dæi eða fengi
löglegt framfæri, þá skyldi konan vera útlæg af
fjórðunginum eða hegnast, svo sem lög og rétt-
ur stendur til. Lögmenn og lögrétta lögðu það
til, að rannsakað verði, áður en refsing sé á
lögð, hvort nokkuð það kunni að koma fram,
sem kunni að hrinda synjunareiði mannsins, en
að konan skuli hljóta refsingu, ef svo reynist
ekki.3) I dómi þessum sýnist vera gert ráð fyrir
því, að konan kunni að leysa sig undan refs-
ingu, ef hún lýsi föður á ný, áður en til refsing-
ar kemur.
En svo bar það við, að kona lýsti faðerni svo
óglöggt, að ekki mátti reiður á henda. Árið 1651
segir, að kona nokkur hafi lýst barnsföður Jón
nokkurn, sem kenndur hafi verið við móður
sína, og hefði hann hvorki nefnt föður sinn né
móður sína né sveit þá, sem hann væri úr, og
eigi hafi hún þekkt hann.4) Árið 1685 koma
tvö mál til alþingis, þar sem konurnar höfðu
tilnefnt mann (Jón Tómasson, Jón Snorrason)
og héraðið, sem þeir kváðust vera úr, en tjáist
ekki önnur deili vita á þeim.5) Ekki var kon-
1) Alþb. VI. 399 (1657).
2) Alþb. VI. 234-235 (1648).
3) Alþb. VI. 147.
4) Alþb. VI. 287-288.
5) Alþb. VII. 74.