Saga - 1954, Síða 17

11
Marteinsvatn í leiðarvísinum. Þar er sagt, að
saman komi leiðir þeirra manna, er fari suður
Mundíufjöll (Alpafjöll), Frakka, Flæmingja,
Kelta, Engla, Saxa og Norðmanna. Eins og fyrr
segir, hafa margir þeirra, sem af vestari lönd-
um fóru til Róm, farið vestri leiðina suður
Frakkland, sem áður er getið. Frá Vevey fór
pílagrímaskarinn svo suður til St. Maurice og
suður St. Bernhardsskarð, þar sem Bernhards-
spítali var — og er —, og þaðan til Péturs-
spítala, á háfjalli, sem kallað er, þar sem snjór
er sagður á grjóti og ís á vatni um Ólafsmessu,
þ. e. um mánaðamótin júlí—ágúst. Síðan var
haldið til þorps, sem Leiðarvísirinn kallar
Þrælaþorp, en heitir nú Etroubles, fyrir sunn-
an Stóra St. Bernhardsskarð, og er þá loks kom-
ið í Ítalíu. Þaðan var svo farið um Milano —
Pavia til Piacenza, þar sem leiðir mættust
þeirra, sem fóru vestri leið (suður Frakkland),
sem fyrr segir, og þeirra, sem suður um Alpa-
fjöll fóru. Síðan er leiðin rakin suður Italíu
um Lucca, Pisa og ýmsa óþelcktari bæi í Mið-
Ítalíu alla leið til Rómaborgar. Norðurlanda-
búar færðu einatt borgaheiti til síns máls, stund-
um alveg eftir því sem þeim heyrðist þau hljóma,
eins og Sutri á Ítalíu, sem þeir nefndu Sútara,
eða þeir þýddu útlendu heitin, svo sem Aqua
pendente, er þeir kölluðu Hangandaborg. Hér
hefur annars verið stuðzt við staðaheitaskrána
í Alfræði íslenzkri I.
Um einstaka bæi, sem leiðin lá um, er þess
venjulega getið, að þar sé kirkja, helguð þeim
eða hinum helgum manni, og biskupssetur, ef
því er að skipta. Vikið er og stundum að þjóð-
um þeim, sem land eða hérað byggja. Sagt er